μονός

μονός

See also: μόνος

Greek

Etymology

From Ancient Greek μόνος (mónos).

Adjective

μονός • (monós) m (feminine μονή, neuter μονό)

1. single, with one part or element
2. (mathematics) odd

   μονά ή ζυγά (odds or evens)

   1, 3, 5... είναι μονοί αριθμοί (1, 3, 5... are odd numbers)

Declension

declension of μονός

number  case / gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	μονός	μονή	μονό	μονοί	μονές	μονά
genitive	μονού	μονής	μονού	μονών	μονών	μονών
accusative	μονό	μονή	μονό	μονούς	μονές	μονά
vocative	μονέ	μονή	μονό	μονοί	μονές	μονά
derivations	comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο μονός, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο μονός (o pio monós), etc.)

Related terms

• μόνος (mónos, “solo, unmarried”)
• πρώτος (prótos, “first”)

See also

• ζυγός (zygós, “even”)