μοναρχέω

μοναρχέω

Ancient Greek

Alternative forms

• μουναρχέω (mounarkhéō) – Ionic

Etymology

Derived from μόναρχος (mónarkhos, “monarch”) +‎ -έω (-éō, verb-forming suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mo.nar.kʰé.ɔː/ → /mo.narˈxe.o/ → /mo.narˈçe.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mo.nar.kʰé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /mo.narˈkʰɛ.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /mo.narˈxe.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /mo.narˈçe.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /mo.narˈçe.o/

Verb

μοναρχέω • (monarkhéō)

1. to rule alone, to be a monarch

Inflection

   Present: μοναρχέω, μοναρχέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μοναρχέω	μοναρχέεις	μοναρχέει	μοναρχέετον	μοναρχέετον	μοναρχέομεν	μοναρχέετε	μοναρχέουσῐ(ν)
	subjunctive	μοναρχέω	μοναρχέῃς	μοναρχέῃ	μοναρχέητον	μοναρχέητον	μοναρχέωμεν	μοναρχέητε	μοναρχέωσῐ(ν)
	optative	μοναρχέοιμῐ	μοναρχέοις	μοναρχέοι	μοναρχέοιτον	μοναρχεοίτην	μοναρχέοιμεν	μοναρχέοιτε	μοναρχέοιεν
	imperative		μονάρχεε	μοναρχεέτω	μοναρχέετον	μοναρχεέτων		μοναρχέετε	μοναρχεόντων
middle/ passive	indicative	μοναρχέομαι	μοναρχέῃ, μοναρχέει	μοναρχέεται	μοναρχέεσθον	μοναρχέεσθον	μοναρχεόμεθᾰ	μοναρχέεσθε	μοναρχέονται
	subjunctive	μοναρχέωμαι	μοναρχέῃ	μοναρχέηται	μοναρχέησθον	μοναρχέησθον	μοναρχεώμεθᾰ	μοναρχέησθε	μοναρχέωνται
	optative	μοναρχεοίμην	μοναρχέοιο	μοναρχέοιτο	μοναρχέοισθον	μοναρχεοίσθην	μοναρχεοίμεθᾰ	μοναρχέοισθε	μοναρχέοιντο
	imperative		μοναρχέου	μοναρχεέσθω	μοναρχέεσθον	μοναρχεέσθων		μοναρχέεσθε	μοναρχεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		μοναρχέειν				μοναρχέεσθαι
participle	m	μοναρχέων				μοναρχεόμενος
	f	μοναρχέουσᾰ				μοναρχεομένη
	n	μοναρχέον				μοναρχεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: μοναρχῶ, μοναρχοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μοναρχῶ	μοναρχεῖς	μοναρχεῖ	μοναρχεῖτον	μοναρχεῖτον	μοναρχοῦμεν	μοναρχεῖτε	μοναρχοῦσῐ(ν)
	subjunctive	μοναρχῶ	μοναρχῇς	μοναρχῇ	μοναρχῆτον	μοναρχῆτον	μοναρχῶμεν	μοναρχῆτε	μοναρχῶσῐ(ν)
	optative	μοναρχοίην, μοναρχοῖμῐ	μοναρχοίης, μοναρχοῖς	μοναρχοίη, μοναρχοῖ	μοναρχοῖτον, μοναρχοίητον	μοναρχοίτην, μοναρχοιήτην	μοναρχοῖμεν, μοναρχοίημεν	μοναρχοῖτε, μοναρχοίητε	μοναρχοῖεν, μοναρχοίησᾰν
	imperative		μονάρχει	μοναρχείτω	μοναρχεῖτον	μοναρχείτων		μοναρχεῖτε	μοναρχούντων
middle/ passive	indicative	μοναρχοῦμαι	μοναρχεῖ, μοναρχῇ	μοναρχεῖται	μοναρχεῖσθον	μοναρχεῖσθον	μοναρχούμεθᾰ	μοναρχεῖσθε	μοναρχοῦνται
	subjunctive	μοναρχῶμαι	μοναρχῇ	μοναρχῆται	μοναρχῆσθον	μοναρχῆσθον	μοναρχώμεθᾰ	μοναρχῆσθε	μοναρχῶνται
	optative	μοναρχοίμην	μοναρχοῖο	μοναρχοῖτο	μοναρχοῖσθον	μοναρχοίσθην	μοναρχοίμεθᾰ	μοναρχοῖσθε	μοναρχοῖντο
	imperative		μοναρχοῦ	μοναρχείσθω	μοναρχεῖσθον	μοναρχείσθων		μοναρχεῖσθε	μοναρχείσθων
		active				middle/passive
infinitive		μοναρχεῖν				μοναρχεῖσθαι
participle	m	μοναρχῶν				μοναρχούμενος
	f	μοναρχοῦσᾰ				μοναρχουμένη
	n	μοναρχοῦν				μοναρχούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: μονάρχεον, μοναρχεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μονάρχεον	μονάρχεες	μονάρχεε(ν)	μοναρχέετον	μοναρχεέτην	μοναρχέομεν	μοναρχέετε	μονάρχεον
middle/ passive	indicative	μοναρχεόμην	μοναρχέου	μοναρχέετο	μοναρχέεσθον	μοναρχεέσθην	μοναρχεόμεθᾰ	μοναρχέεσθε	μοναρχέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: μονάρχουν, μοναρχούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μονάρχουν	μονάρχεις	μονάρχει	μοναρχεῖτον	μοναρχείτην	μοναρχοῦμεν	μοναρχεῖτε	μονάρχουν
middle/ passive	indicative	μοναρχούμην	μοναρχοῦ	μοναρχεῖτο	μοναρχεῖσθον	μοναρχείσθην	μοναρχούμεθᾰ	μοναρχεῖσθε	μοναρχοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: μοναρχήσω, μοναρχήσομαι, μοναρχηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μοναρχήσω	μοναρχήσεις	μοναρχήσει	μοναρχήσετον	μοναρχήσετον	μοναρχήσομεν	μοναρχήσετε	μοναρχήσουσῐ(ν)
	optative	μοναρχήσοιμῐ	μοναρχήσοις	μοναρχήσοι	μοναρχήσοιτον	μοναρχησοίτην	μοναρχήσοιμεν	μοναρχήσοιτε	μοναρχήσοιεν
middle	indicative	μοναρχήσομαι	μοναρχήσῃ, μοναρχήσει	μοναρχήσεται	μοναρχήσεσθον	μοναρχήσεσθον	μοναρχησόμεθᾰ	μοναρχήσεσθε	μοναρχήσονται
	optative	μοναρχησοίμην	μοναρχήσοιο	μοναρχήσοιτο	μοναρχήσοισθον	μοναρχησοίσθην	μοναρχησοίμεθᾰ	μοναρχήσοισθε	μοναρχήσοιντο
passive	indicative	μοναρχηθήσομαι	μοναρχηθήσῃ	μοναρχηθήσεται	μοναρχηθήσεσθον	μοναρχηθήσεσθον	μοναρχηθησόμεθᾰ	μοναρχηθήσεσθε	μοναρχηθήσονται
	optative	μοναρχηθησοίμην	μοναρχηθήσοιο	μοναρχηθήσοιτο	μοναρχηθήσοισθον	μοναρχηθησοίσθην	μοναρχηθησοίμεθᾰ	μοναρχηθήσοισθε	μοναρχηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		μοναρχήσειν			μοναρχήσεσθαι		μοναρχηθήσεσθαι
participle	m	μοναρχήσων			μοναρχησόμενος		μοναρχηθησόμενος
	f	μοναρχήσουσᾰ			μοναρχησομένη		μοναρχηθησομένη
	n	μοναρχῆσον			μοναρχησόμενον		μοναρχηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: μονάρχησᾰ, μοναρχησᾰ́μην, μοναρχήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μονάρχησᾰ	μονάρχησᾰς	μονάρχησε(ν)	μοναρχήσᾰτον	μοναρχησᾰ́την	μοναρχήσᾰμεν	μοναρχήσᾰτε	μονάρχησᾰν
	subjunctive	μοναρχήσω	μοναρχήσῃς	μοναρχήσῃ	μοναρχήσητον	μοναρχήσητον	μοναρχήσωμεν	μοναρχήσητε	μοναρχήσωσῐ(ν)
	optative	μοναρχήσαιμῐ	μοναρχήσειᾰς, μοναρχήσαις	μοναρχήσειε(ν), μοναρχήσαι	μοναρχήσαιτον	μοναρχησαίτην	μοναρχήσαιμεν	μοναρχήσαιτε	μοναρχήσειᾰν, μοναρχήσαιεν
	imperative		μονάρχησον	μοναρχησᾰ́τω	μοναρχήσᾰτον	μοναρχησᾰ́των		μοναρχήσᾰτε	μοναρχησᾰ́ντων
middle	indicative	μοναρχησᾰ́μην	μοναρχήσω	μοναρχήσᾰτο	μοναρχήσᾰσθον	μοναρχησᾰ́σθην	μοναρχησᾰ́μεθᾰ	μοναρχήσᾰσθε	μοναρχήσᾰντο
	subjunctive	μοναρχήσωμαι	μοναρχήσῃ	μοναρχήσηται	μοναρχήσησθον	μοναρχήσησθον	μοναρχησώμεθᾰ	μοναρχήσησθε	μοναρχήσωνται
	optative	μοναρχησαίμην	μοναρχήσαιο	μοναρχήσαιτο	μοναρχήσαισθον	μοναρχησαίσθην	μοναρχησαίμεθᾰ	μοναρχήσαισθε	μοναρχήσαιντο
	imperative		μονάρχησαι	μοναρχησᾰ́σθω	μοναρχήσᾰσθον	μοναρχησᾰ́σθων		μοναρχήσᾰσθε	μοναρχησᾰ́σθων
passive	indicative	μοναρχήθην	μοναρχήθης	μοναρχήθη	μοναρχήθητον	μοναρχηθήτην	μοναρχήθημεν	μοναρχήθητε	μοναρχήθησᾰν
	subjunctive	μοναρχηθῶ	μοναρχηθῇς	μοναρχηθῇ	μοναρχηθῆτον	μοναρχηθῆτον	μοναρχηθῶμεν	μοναρχηθῆτε	μοναρχηθῶσῐ(ν)
	optative	μοναρχηθείην	μοναρχηθείης	μοναρχηθείη	μοναρχηθεῖτον, μοναρχηθείητον	μοναρχηθείτην, μοναρχηθειήτην	μοναρχηθεῖμεν, μοναρχηθείημεν	μοναρχηθεῖτε, μοναρχηθείητε	μοναρχηθεῖεν, μοναρχηθείησᾰν
	imperative		μοναρχήθητῐ	μοναρχηθήτω	μοναρχήθητον	μοναρχηθήτων		μοναρχήθητε	μοναρχηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		μοναρχῆσαι			μοναρχήσᾰσθαι		μοναρχηθῆναι
participle	m	μοναρχήσᾱς			μοναρχησᾰ́μενος		μοναρχηθείς
	f	μοναρχήσᾱσᾰ			μοναρχησᾰμένη		μοναρχηθεῖσᾰ
	n	μοναρχῆσᾰν			μοναρχησᾰ́μενον		μοναρχηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: μονάρχηκᾰ, μονάρχημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μονάρχηκᾰ	μονάρχηκᾰς	μονάρχηκε(ν)	μοναρχήκᾰτον	μοναρχήκᾰτον	μοναρχήκᾰμεν	μοναρχήκᾰτε	μοναρχήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	μοναρχήκω	μοναρχήκῃς	μοναρχήκῃ	μοναρχήκητον	μοναρχήκητον	μοναρχήκωμεν	μοναρχήκητε	μοναρχήκωσῐ(ν)
	optative	μοναρχήκοιμῐ, μοναρχηκοίην	μοναρχήκοις, μοναρχηκοίης	μοναρχήκοι, μοναρχηκοίη	μοναρχήκοιτον	μοναρχηκοίτην	μοναρχήκοιμεν	μοναρχήκοιτε	μοναρχήκοιεν
	imperative		μονάρχηκε	μοναρχηκέτω	μοναρχήκετον	μοναρχηκέτων		μοναρχήκετε	μοναρχηκόντων
middle/ passive	indicative	μονάρχημαι	μονάρχησαι	μονάρχηται	μονάρχησθον	μονάρχησθον	μοναρχήμεθᾰ	μονάρχησθε	μονάρχηνται
	subjunctive	μοναρχημένος ὦ	μοναρχημένος ᾖς	μοναρχημένος ᾖ	μοναρχημένω ἦτον	μοναρχημένω ἦτον	μοναρχημένοι ὦμεν	μοναρχημένοι ἦτε	μοναρχημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	μοναρχημένος εἴην	μοναρχημένος εἴης	μοναρχημένος εἴη	μοναρχημένοι εἴητον/εἶτον	μοναρχημένω εἰήτην/εἴτην	μοναρχημένοι εἴημεν/εἶμεν	μοναρχημένοι εἴητε/εἶτε	μοναρχημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		μονάρχησο	μοναρχήσθω	μονάρχησθον	μοναρχήσθων		μονάρχησθε	μοναρχήσθων
		active				middle/passive
infinitive		μοναρχηκέναι				μοναρχῆσθαι
participle	m	μοναρχηκώς				μοναρχημένος
	f	μοναρχηκυῖᾰ				μοναρχημένη
	n	μοναρχηκός				μοναρχημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: μοναρχήκειν, μοναρχήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μοναρχήκειν, μοναρχήκη	μοναρχήκεις, μοναρχήκης	μοναρχήκει(ν)	μοναρχήκετον	μοναρχηκέτην	μοναρχήκεμεν	μοναρχήκετε	μοναρχήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	μοναρχήμην	μονάρχησο	μονάρχητο	μονάρχησθον	μοναρχήσθην	μοναρχήμεθᾰ	μονάρχησθε	μονάρχηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Related terms

• μόναρχος (mónarkhos)/μονάρχης (monárkhēs)
• μοναρχία (monarkhía)
• μοναρχικός (monarkhikós)