μετοχή

μετοχή

Ancient Greek

Etymology

From μετέχω (metékhō, “to take part”) +‎ -η (-ē, abstract noun suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /me.to.kʰɛ̌ː/ → /me.toˈçi/ → /me.toˈçi/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.to.kʰɛ̌ː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /me.toˈkʰe̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /me.toˈçi/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /me.toˈçi/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /me.toˈçi/

Noun

μετοχή • (metokhḗ) f (genitive μετοχῆς); first declension

1. participation
2. (Koine, grammar) participle

Inflection

First declension of ἡ μετοχή; τῆς μετοχῆς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ μετοχή hē metokhḗ	τὼ μετοχᾱ́ tṑ metokhā́	αἱ μετοχαί hai metokhaí
Genitive	τῆς μετοχῆς tês metokhês	τοῖν μετοχαῖν toîn metokhaîn	τῶν μετοχῶν tôn metokhôn
Dative	τῇ μετοχῇ têi metokhêi	τοῖν μετοχαῖν toîn metokhaîn	ταῖς μετοχαῖς taîs metokhaîs
Accusative	τὴν μετοχήν tḕn metokhḗn	τὼ μετοχᾱ́ tṑ metokhā́	τᾱ̀ς μετοχᾱ́ς tā̀s metokhā́s
Vocative	μετοχή metokhḗ	μετοχᾱ́ metokhā́	μετοχαί metokhaí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: μετοχή (metochí)
• → Latin: participium (semantic loan)

Further reading

• “μετοχή”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “μετοχή”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• μετοχή in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

---

Greek

Etymology

From Ancient Greek μετοχή (metokhḗ).

Noun

μετοχή • (metochí) f (plural μετοχές)

1. (grammar) participle
2. (economics) share, stock

Declension

declension of μετοχή

case     \\     number	singular	plural
nominative	μετοχή •	μετοχές •
genitive	μετοχής •	μετοχών •
accusative	μετοχή •	μετοχές •
vocative	μετοχή •	μετοχές •

Related terms

• μετέχω (metécho)