μεσεντέριον

μεσεντέριον

Ancient Greek

Etymology

From μεσο- (meso-, “in the middle of”) +‎ ἔντερον (énteron, “gut, bowel”) +‎ -ιον (-ion, diminutive suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /me.sen.té.ri.on/ → /me.senˈte.ri.on/ → /me.senˈde.ri.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.sen.té.ri.on/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /me.senˈte.ri.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /me.senˈte.ri.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /me.senˈte.ri.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /me.senˈde.ri.on/

Noun

μεσεντέρῐον • (mesentérion) n (genitive μεσεντερῐ́ου); second declension

1. (anatomy) Membrane to which the intestines are attached, mesentery.

Inflection

Second declension of τὸ μεσεντέρῐον; τοῦ μεσεντερῐ́ου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ μεσεντέρῐον tò mesentérion	τὼ μεσεντερῐ́ω tṑ mesenteríō	τᾰ̀ μεσεντέρῐᾰ tà mesentéria
Genitive	τοῦ μεσεντερῐ́ου toû mesenteríou	τοῖν μεσεντερῐ́οιν toîn mesenteríoin	τῶν μεσεντερῐ́ων tôn mesenteríōn
Dative	τῷ μεσεντερῐ́ῳ tôi mesenteríōi	τοῖν μεσεντερῐ́οιν toîn mesenteríoin	τοῖς μεσεντερῐ́οις toîs mesenteríois
Accusative	τὸ μεσεντέρῐον tò mesentérion	τὼ μεσεντερῐ́ω tṑ mesenteríō	τᾰ̀ μεσεντέρῐᾰ tà mesentéria
Vocative	μεσεντέρῐον mesentérion	μεσεντερῐ́ω mesenteríō	μεσεντέρῐᾰ mesentéria
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Greek: μεσεντέριο (mesentério)
• → Latin: mesenterium
• → English: mesentery

References

• “μεσεντέριον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press