μειλίσσω

μειλίσσω

Ancient Greek

Etymology

From μείλῐχος (meílikhos, “gentle, kind”) +‎ -σσω (-ssō, verb-forming suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /meː.lís.sɔː/ → /miˈlis.so/ → /miˈli.so/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /meː.lís.sɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /miˈlis.so/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /miˈlis.so/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /miˈlis.so/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /miˈli.so/

Verb

μειλῐ́σσω • (meilíssō)

1. to make mild, soothe, treat kindly
2. to appease, propitiate, gladden
3. to implore
4. (passive) to be soothed, subdued
5. (in the mediopassive) to use soothing words

Conjugation

   Present: μειλῐ́σσω, μειλῐ́σσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μειλῐ́σσω	μειλῐ́σσεις	μειλῐ́σσει	μειλῐ́σσετον	μειλῐ́σσετον	μειλῐ́σσομεν	μειλῐ́σσετε	μειλῐ́σσουσῐ(ν)
	subjunctive	μειλῐ́σσω	μειλῐ́σσῃς	μειλῐ́σσῃ	μειλῐ́σσητον	μειλῐ́σσητον	μειλῐ́σσωμεν	μειλῐ́σσητε	μειλῐ́σσωσῐ(ν)
	optative	μειλῐ́σσοιμῐ	μειλῐ́σσοις	μειλῐ́σσοι	μειλῐ́σσοιτον	μειλῐσσοίτην	μειλῐ́σσοιμεν	μειλῐ́σσοιτε	μειλῐ́σσοιεν
	imperative		μείλῐσσε	μειλῐσσέτω	μειλῐ́σσετον	μειλῐσσέτων		μειλῐ́σσετε	μειλῐσσόντων
middle/ passive	indicative	μειλῐ́σσομαι	μειλῐ́σσῃ, μειλῐ́σσει	μειλῐ́σσεται	μειλῐ́σσεσθον	μειλῐ́σσεσθον	μειλῐσσόμεθᾰ	μειλῐ́σσεσθε	μειλῐ́σσονται
	subjunctive	μειλῐ́σσωμαι	μειλῐ́σσῃ	μειλῐ́σσηται	μειλῐ́σσησθον	μειλῐ́σσησθον	μειλῐσσώμεθᾰ	μειλῐ́σσησθε	μειλῐ́σσωνται
	optative	μειλῐσσοίμην	μειλῐ́σσοιο	μειλῐ́σσοιτο	μειλῐ́σσοισθον	μειλῐσσοίσθην	μειλῐσσοίμεθᾰ	μειλῐ́σσοισθε	μειλῐ́σσοιντο
	imperative		μειλῐ́σσου	μειλῐσσέσθω	μειλῐ́σσεσθον	μειλῐσσέσθων		μειλῐ́σσεσθε	μειλῐσσέσθων
		active				middle/passive
infinitive		μειλῐ́σσειν				μειλῐ́σσεσθαι
participle	m	μειλῐ́σσων				μειλῐσσόμενος
	f	μειλῐ́σσουσᾰ				μειλῐσσομένη
	n	μειλῐ́σσον				μειλῐσσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: μειλῐ́ξω, μειλῐ́ξομαι, μειλῐχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μειλῐ́ξω	μειλῐ́ξεις	μειλῐ́ξει	μειλῐ́ξετον	μειλῐ́ξετον	μειλῐ́ξομεν	μειλῐ́ξετε	μειλῐ́ξουσῐ(ν)
	optative	μειλῐ́ξοιμῐ	μειλῐ́ξοις	μειλῐ́ξοι	μειλῐ́ξοιτον	μειλῐξοίτην	μειλῐ́ξοιμεν	μειλῐ́ξοιτε	μειλῐ́ξοιεν
middle	indicative	μειλῐ́ξομαι	μειλῐ́ξῃ, μειλῐ́ξει	μειλῐ́ξεται	μειλῐ́ξεσθον	μειλῐ́ξεσθον	μειλῐξόμεθᾰ	μειλῐ́ξεσθε	μειλῐ́ξονται
	optative	μειλῐξοίμην	μειλῐ́ξοιο	μειλῐ́ξοιτο	μειλῐ́ξοισθον	μειλῐξοίσθην	μειλῐξοίμεθᾰ	μειλῐ́ξοισθε	μειλῐ́ξοιντο
passive	indicative	μειλῐχθήσομαι	μειλῐχθήσῃ	μειλῐχθήσεται	μειλῐχθήσεσθον	μειλῐχθήσεσθον	μειλῐχθησόμεθᾰ	μειλῐχθήσεσθε	μειλῐχθήσονται
	optative	μειλῐχθησοίμην	μειλῐχθήσοιο	μειλῐχθήσοιτο	μειλῐχθήσοισθον	μειλῐχθησοίσθην	μειλῐχθησοίμεθᾰ	μειλῐχθήσοισθε	μειλῐχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		μειλῐ́ξειν			μειλῐ́ξεσθαι		μειλῐχθήσεσθαι
participle	m	μειλῐ́ξων			μειλῐξόμενος		μειλῐχθησόμενος
	f	μειλῐ́ξουσᾰ			μειλῐξομένη		μειλῐχθησομένη
	n	μειλῐ́ξον			μειλῐξόμενον		μειλῐχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• μείλῐγμᾰ (meíligma)
• μείλῐξῐς (meílixis)

 

Further reading

• μειλίσσω in Liddell & Scott, A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press, 1940
• μειλίσσω in Liddell & Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers, 1889
• μειλίσσω in Autenrieth, Georg, A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers, 1891
• μειλίσσω in Bailly, Anatole, Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette, 1935
• μειλίσσω in Cunliffe, Richard J., A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, 1924, published 1963