ματαιότης
Ancient Greek
Etymology
From μᾰ́ταιος (mátaios, “empty”) + -της (-tēs).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /ma.tai̯.ó.tɛːs/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ma.tɛˈo.te̝s/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ma.tɛˈo.tis/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ma.teˈo.tis/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ma.teˈo.tis/
Noun
μᾰταιότης • (mataiótēs) f (genitive μᾰταιότητος); third declension
- emptiness, purposelessness, futility
Inflection
Third declension of ἡ μᾰταιότης; τῆς μᾰταιότητος (Attic)
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ μᾰταιότης hē mataiótēs | τὼ μᾰταιότητε tṑ mataiótēte | αἱ μᾰταιότητες hai mataiótētes | ||||||||||
| Genitive | τῆς μᾰταιότητος tês mataiótētos | τοῖν μᾰταιοτήτοιν toîn mataiotḗtoin | τῶν μᾰταιοτήτων tôn mataiotḗtōn | ||||||||||
| Dative | τῇ μᾰταιότητῐ têi mataiótēti | τοῖν μᾰταιοτήτοιν toîn mataiotḗtoin | ταῖς μᾰταιότησῐ / μᾰταιότησῐν taîs mataiótēsi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὴν μᾰταιότητᾰ tḕn mataiótēta | τὼ μᾰταιότητε tṑ mataiótēte | τᾱ̀ς μᾰταιότητᾰς tā̀s mataiótētas | ||||||||||
| Vocative | μᾰταιότης mataiótēs | μᾰταιότητε mataiótēte | μᾰταιότητες mataiótētes | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
References
- “ματαιότης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ματαιότης in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
- G3153 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
Greek
Etymology
From Ancient Greek ματαιότης (mataiótēs).
Noun
ματαιότης • (mataiótis) f
- Katharevousa form of ματαιότητα (mataiótita)
- ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης
- mataiótis mataiotíton, ta pánta mataiótis
- Vanity of vanities; all is vanity. (Ecclesiastes)