μαρμαίρω
Ancient Greek
Etymology
Reduplicated from μᾰρ- (mar-). Ultimate origin uncertain, probably from Proto-Indo-European *mer- (“to sparkle, glimmer, gleam”). The word has been compared to Sanskrit मरीचि (márīci, “particulate light; shining mote”), मुर्मुर (múrmura; múrmara (v.l.), “burning chaff; dying embers”) and Latin merus. Beekes argues for a Pre-Greek origin. See also μάρμαρος (mármaros, “marble”).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /mar.mǎi̯.rɔː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /marˈmɛ.ro/
- (4th CE Koine) IPA(key): /marˈmɛ.ro/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /marˈme.ro/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /marˈme.ro/
Verb
μᾰρμαίρω • (marmaírō)
- to flash, sparkle, glisten, gleam (especially of metal)
Inflection
Present: μᾰρμαίρω, μᾰρμαίρομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | μᾰρμαίρω | μᾰρμαίρεις | μᾰρμαίρει | μᾰρμαίρετον | μᾰρμαίρετον | μᾰρμαίρομεν | μᾰρμαίρετε | μᾰρμαίρουσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | μᾰρμαίρω | μᾰρμαίρῃς | μᾰρμαίρῃ | μᾰρμαίρητον | μᾰρμαίρητον | μᾰρμαίρωμεν | μᾰρμαίρητε | μᾰρμαίρωσῐ(ν) | |||||
| optative | μᾰρμαίροιμῐ | μᾰρμαίροις | μᾰρμαίροι | μᾰρμαίροιτον | μᾰρμαιροίτην | μᾰρμαίροιμεν | μᾰρμαίροιτε | μᾰρμαίροιεν | |||||
| imperative | μᾰ́ρμαιρε | μᾰρμαιρέτω | μᾰρμαίρετον | μᾰρμαιρέτων | μᾰρμαίρετε | μᾰρμαιρόντων | |||||||
| middle/ passive | indicative | μᾰρμαίρομαι | μᾰρμαίρῃ, μᾰρμαίρει | μᾰρμαίρεται | μᾰρμαίρεσθον | μᾰρμαίρεσθον | μᾰρμαιρόμεθᾰ | μᾰρμαίρεσθε | μᾰρμαίρονται | ||||
| subjunctive | μᾰρμαίρωμαι | μᾰρμαίρῃ | μᾰρμαίρηται | μᾰρμαίρησθον | μᾰρμαίρησθον | μᾰρμαιρώμεθᾰ | μᾰρμαίρησθε | μᾰρμαίρωνται | |||||
| optative | μᾰρμαιροίμην | μᾰρμαίροιο | μᾰρμαίροιτο | μᾰρμαίροισθον | μᾰρμαιροίσθην | μᾰρμαιροίμεθᾰ | μᾰρμαίροισθε | μᾰρμαίροιντο | |||||
| imperative | μᾰρμαίρου | μᾰρμαιρέσθω | μᾰρμαίρεσθον | μᾰρμαιρέσθων | μᾰρμαίρεσθε | μᾰρμαιρέσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | μᾰρμαίρειν | μᾰρμαίρεσθαι | |||||||||||
| participle | m | μᾰρμαίρων | μᾰρμαιρόμενος | ||||||||||
| f | μᾰρμαίρουσᾰ | μᾰρμαιρομένη | |||||||||||
| n | μᾰρμαῖρον | μᾰρμαιρόμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Imperfect: μᾰρμαίρεσκον, μᾰρμαιρεσκόμην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | μᾰρμαίρεσκον | μᾰρμαίρεσκες | μᾰρμαίρεσκε(ν) | μᾰρμαιρέσκετον | μᾰρμαιρεσκέτην | μᾰρμαιρέσκομεν | μᾰρμαιρέσκετε | μᾰρμαίρεσκον | ||||
| middle/ passive | indicative | μᾰρμαιρεσκόμην | μᾰρμαιρέσκου | μᾰρμαιρέσκετο | μᾰρμαιρέσκεσθον | μᾰρμαιρεσκέσθην | μᾰρμαιρεσκόμεθᾰ | μᾰρμαιρέσκεσθε | μᾰρμαιρέσκοντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
References
- μαρμαίρω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- μαρμαίρω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- μαρμαίρω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- μαρμαίρω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- μαρμαίρω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963