μαίνομαι
Ancient Greek
Etymology
From Proto-Hellenic *məňňómai, from Proto-Indo-European *mn̥yétor (“to think”), from *men-. Cognates include Sanskrit मन्यते (manyate), Old Church Slavonic мьнѣти (mĭněti), Old Irish ·muinethar, and Lithuanian miniu.
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /mǎi̯.no.mai̯/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈmɛ.no.mɛ/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈmɛ.no.mɛ/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈme.no.me/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈme.no.me/
Verb
μαίνομαι • (maínomai)
- I am mad, angry, I rage
- I am mad, raving, out of my mind
Inflection
Present: μαίνομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| middle/ passive | indicative | μαίνομαι | μαίνῃ, μαίνει | μαίνεται | μαίνεσθον | μαίνεσθον | μαινόμεθᾰ | μαίνεσθε | μαίνονται | ||||
| subjunctive | μαίνωμαι | μαίνῃ | μαίνηται | μαίνησθον | μαίνησθον | μαινώμεθᾰ | μαίνησθε | μαίνωνται | |||||
| optative | μαινοίμην | μαίνοιο | μαίνοιτο | μαίνοισθον | μαινοίσθην | μαινοίμεθᾰ | μαίνοισθε | μαίνοιντο | |||||
| imperative | μαίνου | μαινέσθω | μαίνεσθον | μαινέσθων | μαίνεσθε | μαινέσθων | |||||||
| middle/passive | |||||||||||||
| infinitive | μαίνεσθαι | ||||||||||||
| participle | m | μαινόμενος | |||||||||||
| f | μαινομένη | ||||||||||||
| n | μαινόμενον | ||||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Future: μᾰνέομαι (Uncontracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| middle | indicative | μᾰνέομαι | μᾰνέῃ, μᾰνέει | μᾰνέεται | μᾰνέεσθον | μᾰνέεσθον | μᾰνεόμεθᾰ | μᾰνέεσθε | μᾰνέονται | ||||
| optative | μᾰνεοίμην | μᾰνέοιο | μᾰνέοιτο | μᾰνέοισθον | μᾰνεοίσθην | μᾰνεοίμεθᾰ | μᾰνέοισθε | μᾰνέοιντο | |||||
| middle | |||||||||||||
| infinitive | μᾰνέεσθαι | ||||||||||||
| participle | m | μᾰνεόμενος | |||||||||||
| f | μᾰνεομένη | ||||||||||||
| n | μᾰνεόμενον | ||||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Future: μᾰνοῦμαι (Contracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| middle | indicative | μᾰνοῦμαι | μᾰνῇ | μᾰνεῖται | μᾰνεῖσθον | μᾰνεῖσθον | μᾰνούμεθᾰ | μᾰνεῖσθε | μᾰνοῦνται | ||||
| optative | μᾰνοίμην | μᾰνοῖο | μᾰνοῖτο | μᾰνοῖσθον | μᾰνοίσθην | μᾰνοίμεθᾰ | μᾰνοῖσθε | μᾰνοῖντο | |||||
| middle | |||||||||||||
| infinitive | μᾰνεῖσθαι | ||||||||||||
| participle | m | μᾰνούμενος | |||||||||||
| f | μᾰνουμένη | ||||||||||||
| n | μᾰνούμενον | ||||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Future: μᾰνήσομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| middle | indicative | μᾰνήσομαι | μᾰνήσῃ, μᾰνήσει | μᾰνήσεται | μᾰνήσεσθον | μᾰνήσεσθον | μᾰνησόμεθᾰ | μᾰνήσεσθε | μᾰνήσονται | ||||
| optative | μᾰνησοίμην | μᾰνήσοιο | μᾰνήσοιτο | μᾰνήσοισθον | μᾰνησοίσθην | μᾰνησοίμεθᾰ | μᾰνήσοισθε | μᾰνήσοιντο | |||||
| middle | |||||||||||||
| infinitive | μᾰνήσεσθαι | ||||||||||||
| participle | m | μᾰνησόμενος | |||||||||||
| f | μᾰνησομένη | ||||||||||||
| n | μᾰνησόμενον | ||||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Aorist: ἐμηνᾰ́μην, ἐμᾰ́νην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| middle | indicative | ἐμηνᾰ́μην | ἐμήνω | ἐμήνᾰτο | ἐμήνᾰσθον | ἐμηνᾰ́σθην | ἐμηνᾰ́μεθᾰ | ἐμήνᾰσθε | ἐμήνᾰντο | ||||
| subjunctive | μήνωμαι | μήνῃ | μήνηται | μήνησθον | μήνησθον | μηνώμεθᾰ | μήνησθε | μήνωνται | |||||
| optative | μηναίμην | μήναιο | μήναιτο | μήναισθον | μηναίσθην | μηναίμεθᾰ | μήναισθε | μήναιντο | |||||
| imperative | μῆναι | μηνᾰ́σθω | μήνᾰσθον | μηνᾰ́σθων | μήνᾰσθε | μηνᾰ́σθων | |||||||
| passive | indicative | ἐμᾰ́νην | ἐμᾰ́νης | ἐμᾰ́νη | ἐμᾰ́νητον | ἐμᾰνήτην | ἐμᾰ́νημεν | ἐμᾰ́νητε | ἐμᾰ́νησᾰν | ||||
| subjunctive | μᾰνῶ | μᾰνῇς | μᾰνῇ | μᾰνῆτον | μᾰνῆτον | μᾰνῶμεν | μᾰνῆτε | μᾰνῶσῐ(ν) | |||||
| optative | μᾰνείην | μᾰνείης | μᾰνείη | μᾰνεῖτον, μᾰνείητον | μᾰνείτην, μᾰνειήτην | μᾰνεῖμεν, μᾰνείημεν | μᾰνεῖτε, μᾰνείητε | μᾰνεῖεν, μᾰνείησᾰν | |||||
| imperative | μᾰ́νηθῐ | μᾰνήτω | μᾰ́νητον | μᾰνήτων | μᾰ́νητε | μᾰνέντων | |||||||
| middle | passive | ||||||||||||
| infinitive | μήνᾰσθαι | μᾰνῆναι | |||||||||||
| participle | m | μηνᾰ́μενος | μᾰνείς | ||||||||||
| f | μηνᾰμένη | μᾰνεῖσᾰ | |||||||||||
| n | μηνᾰ́μενον | μᾰνέν | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Perfect: μέμηνᾰ (present sense)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | μέμηνᾰ | μέμηνᾰς | μέμηνε(ν) | μεμήνᾰτον | μεμήνᾰτον | μεμήνᾰμεν | μεμήνᾰτε | μεμήνᾱσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | μεμήνω | μεμήνῃς | μεμήνῃ | μεμήνητον | μεμήνητον | μεμήνωμεν | μεμήνητε | μεμήνωσῐ(ν) | |||||
| optative | μεμήνοιμῐ, μεμηνοίην | μεμήνοις, μεμηνοίης | μεμήνοι, μεμηνοίη | μεμήνοιτον | μεμηνοίτην | μεμήνοιμεν | μεμήνοιτε | μεμήνοιεν | |||||
| imperative | μέμηνε | μεμηνέτω | μεμήνετον | μεμηνέτων | μεμήνετε | μεμηνόντων | |||||||
| active | |||||||||||||
| infinitive | μεμηνέναι | ||||||||||||
| participle | m | μεμηνώς | |||||||||||
| f | μεμηνυῖᾰ | ||||||||||||
| n | μεμηνός | ||||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Derived terms
- ἀντιμαίνομαι (antimaínomai)
- ἀπομαίνομαι (apomaínomai)
- ἐκμαίνω (ekmaínō)
- ἐμμαίνομαι (emmaínomai)
- ἐρυγμαίνω (erugmaínō)
- καταμαίνομαι (katamaínomai)
- παραμαίνομαι (paramaínomai)
- περιμαίνομαι (perimaínomai)
- σκυδμαίνω (skudmaínō)
- συμμαίνομαι (summaínomai)
- ὑπερμαίνομαι (hupermaínomai)
- ὑπομαίνομαι (hupomaínomai)
Related terms
- ἀμήνιτος (amḗnitos)
- μάνη (mánē)
- μανία (manía)
- μανικός (manikós)
- μηνιθμός (mēnithmós)
- μήνιμα (mḗnima)
- μῆνις (mênis)
- μηνιτής (mēnitḗs)
References
- μαίνομαι in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- μαίνομαι in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- μαίνομαι in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- μαίνομαι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
- μαίνομαι in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- μαίνομαι in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
- G3105 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
Greek
Verb
μαίνομαι • (maínomai) deponent found only in the present and imperfect tenses
- rage (act in an angry or mad manner)
Conjugation
This verb needs an inflection-table template.