μίγνυμι

μίγνυμι

Ancient Greek

Alternative forms

• μείγνυμι (meígnumi), μιγνύω (mignúō), μείγνυω (meígnuō)

Etymology

From Proto-Indo-European *meyǵ-, *meyḱ- (“to mix”) + -νῡμι (-nūmi). Cognates include Welsh mysgu (“to mix”), Latin misceō (“mix”), Old Church Slavonic мѣшати (měšati, “to mix”) (Russian мешать (mešatʹ)), Lithuanian maišyti (“to mix”), Sanskrit मिश्र (miśra, “mixed”), and Old English *mixian, miscian (“to blend, mix, combine”) (English mix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mǐː.ɡnyː.mi/ → /ˈmi.ɣny.mi/ → /ˈmi.ɣni.mi/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mǐː.ɡnyː.mi/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈmi.ɡny.mi/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈmi.ɣny.mi/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈmi.ɣny.mi/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈmi.ɣni.mi/

Verb

μῑ́γνῡμῐ • (mī́gnūmi)

1. (active)
   1. to mix, mix up, mingle
   2. to join, bring together
      1. to join battle hand to hand
      2. to bring into connection with, to make acquainted
2. (passive, with future middle)
   1. to be mixed up with, mingled among
      1. to be brought into contact with
      2. to mix in fight
      3. to have sex with

Inflection

   Present: μῑ́γνῡμῐ, μῑ́γνῠμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μῑ́γνῡμῐ	μῑ́γνῡς	μῑ́γνῡσῐ(ν)	μῑ́γνῠτον	μῑ́γνῠτον	μῑ́γνῠμεν	μῑ́γνῠτε	μῑγνῠ́ᾱσῐ(ν)
	subjunctive	μῑγνῠ́ω	μῑγνῠ́ῃς	μῑγνῠ́ῃ	μῑγνῠ́ητον	μῑγνῠ́ητον	μῑγνῠ́ωμεν	μῑγνῠ́ητε	μῑγνῠ́ωσῐ(ν)
	optative	μῑγνῠ́οιμῐ	μῑγνῠ́οις	μῑγνῠ́οι	μῑγνῠ́οιτον	μῑγνῠοίτην	μῑγνῠ́οιμεν	μῑγνῠ́οιτε	μῑγνῠ́οιεν
	imperative		μῑ́γνῡ	μῑγνῠ́τω	μῑ́γνῠτον	μῑγνῠ́των		μῑ́γνῠτε	μῑγνῠ́ντων
middle/ passive	indicative	μῑ́γνῠμαι	μῑ́γνῠσαι	μῑ́γνῠται	μῑ́γνῠσθον	μῑ́γνῠσθον	μῑγνῠ́μεθα	μῑ́γνῠσθε	μῑ́γνῠνται
	subjunctive	μῑγνῠ́ωμαι	μῑγνῠ́ῃ	μῑγνῠ́ηται	μῑγνῠ́ησθον	μῑγνῠ́ησθον	μῑγνῠώμεθᾰ	μῑγνῠ́ησθε	μῑγνῠ́ωνται
	optative	μῑγνῠοίμην	μῑγνῠ́οιο	μῑγνῠ́οιτο	μῑγνῠ́οισθον	μῑγνῠοίσθην	μῑγνῠοίμεθᾰ	μῑγνῠ́οισθε	μῑγνῠ́οιντο
	imperative		μῑ́γνῠσο	μῑγνῠ́σθω	μῑ́γνῠσθον	μῑγνῠ́σθων		μῑ́γνῠσθε	μῑγνῠ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		μῑγνῠ́ναι				μῑ́γνῠσθαι
participle	m	μῑγνῡ́ς				μῑγνῠ́μενος
	f	μῑγνῦσᾰ				μῑγνῠμένη
	n	μῑγνῠ́ν				μῑγνῠ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: μῑ́γνῡν, μῑγνῠ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μῑ́γνῡν	μῑ́γνῡς	μῑ́γνῡ	μῑ́γνῠτον	μῑγνῠ́την	μῑ́γνῠμεν	μῑ́γνῠτε	μῑ́γνῠσᾰν
middle/ passive	indicative	μῑγνῠ́μην	μῑ́γνῠσο	μῑ́γνῠτο	μῑ́γνῠσθον	μῑγνῠ́σθην	μῑγνῠ́μεθᾰ	μῑ́γνῠσθε	μῑ́γνῠντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: μῑ́ξω, μῑ́ξομαι, μῑχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μῑ́ξω	μῑ́ξεις	μῑ́ξει	μῑ́ξετον	μῑ́ξετον	μῑ́ξομεν	μῑ́ξετε	μῑ́ξουσῐ(ν)
	optative	μῑ́ξοιμῐ	μῑ́ξοις	μῑ́ξοι	μῑ́ξοιτον	μῑξοίτην	μῑ́ξοιμεν	μῑ́ξοιτε	μῑ́ξοιεν
middle	indicative	μῑ́ξομαι	μῑ́ξῃ, μῑ́ξει	μῑ́ξεται	μῑ́ξεσθον	μῑ́ξεσθον	μῑξόμεθᾰ	μῑ́ξεσθε	μῑ́ξονται
	optative	μῑξοίμην	μῑ́ξοιο	μῑ́ξοιτο	μῑ́ξοισθον	μῑξοίσθην	μῑξοίμεθᾰ	μῑ́ξοισθε	μῑ́ξοιντο
passive	indicative	μῑχθήσομαι	μῑχθήσῃ	μῑχθήσεται	μῑχθήσεσθον	μῑχθήσεσθον	μῑχθησόμεθᾰ	μῑχθήσεσθε	μῑχθήσονται
	optative	μῑχθησοίμην	μῑχθήσοιο	μῑχθήσοιτο	μῑχθήσοισθον	μῑχθησοίσθην	μῑχθησοίμεθᾰ	μῑχθήσοισθε	μῑχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		μῑ́ξειν			μῑ́ξεσθαι		μῑχθήσεσθαι
participle	m	μῑ́ξων			μῑξόμενος		μῑχθησόμενος
	f	μῑ́ξουσᾰ			μῑξομένη		μῑχθησομένη
	n	μῖξον			μῑξόμενον		μῑχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔμιξᾰ, ἐμιξᾰ́μην, ἐμίχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔμιξᾰ	ἔμιξᾰς	ἔμιξε(ν)	ἐμίξᾰτον	ἐμιξᾰ́την	ἐμίξᾰμεν	ἐμίξᾰτε	ἔμιξᾰν
	subjunctive	μίξω	μίξῃς	μίξῃ	μίξητον	μίξητον	μίξωμεν	μίξητε	μίξωσῐ(ν)
	optative	μίξαιμῐ	μίξειᾰς, μίξαις	μίξειε(ν), μίξαι	μίξαιτον	μιξαίτην	μίξαιμεν	μίξαιτε	μίξειᾰν, μίξαιεν
	imperative		μῖξον	μιξᾰ́τω	μίξᾰτον	μιξᾰ́των		μίξᾰτε	μιξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐμιξᾰ́μην	ἐμίξω	ἐμίξᾰτο	ἐμίξᾰσθον	ἐμιξᾰ́σθην	ἐμιξᾰ́μεθᾰ	ἐμίξᾰσθε	ἐμίξᾰντο
	subjunctive	μίξωμαι	μίξῃ	μίξηται	μίξησθον	μίξησθον	μιξώμεθᾰ	μίξησθε	μίξωνται
	optative	μιξαίμην	μίξαιο	μίξαιτο	μίξαισθον	μιξαίσθην	μιξαίμεθᾰ	μίξαισθε	μίξαιντο
	imperative		μῖξαι	μιξᾰ́σθω	μίξᾰσθον	μιξᾰ́σθων		μίξᾰσθε	μιξᾰ́σθων
passive	indicative	ἐμίχθην	ἐμίχθης	ἐμίχθη	ἐμίχθητον	ἐμιχθήτην	ἐμίχθημεν	ἐμίχθητε	ἐμίχθησᾰν
	subjunctive	μιχθῶ	μιχθῇς	μιχθῇ	μιχθῆτον	μιχθῆτον	μιχθῶμεν	μιχθῆτε	μιχθῶσῐ(ν)
	optative	μιχθείην	μιχθείης	μιχθείη	μιχθεῖτον, μιχθείητον	μιχθείτην, μιχθειήτην	μιχθεῖμεν, μιχθείημεν	μιχθεῖτε, μιχθείητε	μιχθεῖεν, μιχθείησᾰν
	imperative		μίχθητῐ	μιχθήτω	μίχθητον	μιχθήτων		μίχθητε	μιχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		μῖξαι			μίξᾰσθαι		μιχθῆναι
participle	m	μίξᾱς			μιξᾰ́μενος		μιχθείς
	f	μίξᾱσᾰ			μιξᾰμένη		μιχθεῖσᾰ
	n	μῖξᾰν			μιξᾰ́μενον		μιχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐμῑ́γην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἐμῑ́γην	ἐμῑ́γης	ἐμῑ́γη	ἐμῑ́γητον	ἐμῑγήτην	ἐμῑ́γημεν	ἐμῑ́γητε	ἐμῑ́γησᾰν, ἔμῑγεν
	subjunctive	μῑγῶ, μῑγῶμῐ	μῑγῇς, μῑγῇσθᾰ	μῑγῇ, μῑγῇσῐ	μῑγῆτον	μῑγῆτον	μῑγῶμεν	μῑγῆτε	μῑγῶσῐ(ν)
	optative	μῑγείην	μῑγείης	μῑγείη	μῑγεῖτον, μῑγείητον	μῑγείτην, μῑγειήτην	μῑγεῖμεν, μῑγείημεν	μῑγεῖτε, μῑγείητε	μῑ́γειεν, μῑγείησᾰν
	imperative		μῑ́γηθῐ	μῑγήτω	μῑ́γητον	μῑγήτων		μῑ́γητε	μῑγέντων
							passive
infinitive							μῑγῆναι/μῑγήμεναι
participle	m						μῑγείς
	f						μῑγεῖσᾰ
	n						μῑγέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: μῑ́γην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	μῑ́γην	μῑ́γης	μῑ́γη	μῑ́γητον	μῑγήτην	μῑ́γημεν	μῑ́γητε	μῑ́γησᾰν, μῖγεν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: μέμιχᾰ, μέμιγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μέμιχᾰ	μέμιχᾰς	μέμιχε(ν)	μεμίχᾰτον	μεμίχᾰτον	μεμίχᾰμεν	μεμίχᾰτε	μεμίχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	μεμίχω	μεμίχῃς	μεμίχῃ	μεμίχητον	μεμίχητον	μεμίχωμεν	μεμίχητε	μεμίχωσῐ(ν)
	optative	μεμίχοιμῐ, μεμιχοίην	μεμίχοις, μεμιχοίης	μεμίχοι, μεμιχοίη	μεμίχοιτον	μεμιχοίτην	μεμίχοιμεν	μεμίχοιτε	μεμίχοιεν
	imperative		μέμιχε	μεμιχέτω	μεμίχετον	μεμιχέτων		μεμίχετε	μεμιχόντων
middle/ passive	indicative	μέμιγμαι	μέμιξαι	μέμικται	μέμιχθον	μέμιχθον	μεμίγμεθᾰ	μέμιχθε	μεμίγᾰται
	subjunctive	μεμιγμένος ὦ	μεμιγμένος ᾖς	μεμιγμένος ᾖ	μεμιγμένω ἦτον	μεμιγμένω ἦτον	μεμιγμένοι ὦμεν	μεμιγμένοι ἦτε	μεμιγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	μεμιγμένος εἴην	μεμιγμένος εἴης	μεμιγμένος εἴη	μεμιγμένω εἴητον/εἶτον	μεμιγμένω εἰήτην/εἴτην	μεμιγμένοι εἴημεν/εἶμεν	μεμιγμένοι εἴητε/εἶτε	μεμιγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		μέμιξο	μεμίχθω	μέμιχθον	μεμίχθων		μέμιχθε	μεμίχθων
		active				middle/passive
infinitive		μεμιχέναι				μεμῖχθαι
participle	m	μεμιχώς				μεμιγμένος
	f	μεμιχυῖᾰ				μεμιγμένη
	n	μεμιχός				μεμιγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Synonyms

• μίσγω (mísgō)

Further reading

• “μίγνυμι”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “μίγνυμι”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• μίγνυμι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “μίγνυμι”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G3396 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• μίγνυμι, μείγνυμι - ΛΟΓΕΙΟΝ (since 2011) Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch) University of Chicago.