μάσημα

μάσημα

Ancient Greek

Etymology

From μασάομαι (masáomai, “to chew”) +‎ -μα (-ma).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /má.sɛː.ma/ → /ˈma.si.ma/ → /ˈma.si.ma/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /má.sɛː.ma/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈma.se̝.ma/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈma.si.ma/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈma.si.ma/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈma.si.ma/

Noun

μάσημᾰ • (másēma) n (genitive μασήμᾰτος); third declension

1. Something to chew, a quid

Inflection

Third declension of τὸ μάσημᾰ; τοῦ μασήμᾰτος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ μάσημᾰ tò másēma	τὼ μασήμᾰτε tṑ masḗmate	τᾰ̀ μασήμᾰτᾰ tà masḗmata
Genitive	τοῦ μασήμᾰτος toû masḗmatos	τοῖν μασημᾰ́τοιν toîn masēmátoin	τῶν μασημᾰ́των tôn masēmátōn
Dative	τῷ μασήμᾰτῐ tôi masḗmati	τοῖν μασημᾰ́τοιν toîn masēmátoin	τοῖς μασήμᾰσῐ / μασήμᾰσῐν toîs masḗmasi(n)
Accusative	τὸ μάσημᾰ tò másēma	τὼ μασήμᾰτε tṑ masḗmate	τᾰ̀ μασήμᾰτᾰ tà masḗmata
Vocative	μάσημᾰ másēma	μασήμᾰτε masḗmate	μασήμᾰτᾰ masḗmata
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “μάσημα”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• μάσημα in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette