λύκαινα
Ancient Greek
Etymology
From λύκος (lúkos, “wolf”) + -αινᾰ (-aina).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /lý.kai̯.na/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈly.kɛ.na/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈly.cɛ.na/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈly.ce.na/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈli.ce.na/
Noun
λῠ́καινᾰ • (lúkaina) f (genitive λῠκαίνης); first declension
- she-wolf
Inflection
First declension of ἡ λῠ́καινᾰ; τῆς λῠκαίνης (Attic)
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ λῠ́καινᾰ hē lúkaina | τὼ λῠκαίνᾱ tṑ lukaínā | αἱ λῠ́καιναι hai lúkainai | ||||||||||
Genitive | τῆς λῠκαίνης tês lukaínēs | τοῖν λῠκαίναιν toîn lukaínain | τῶν λῠκαινῶν tôn lukainôn | ||||||||||
Dative | τῇ λῠκαίνῃ têi lukaínēi | τοῖν λῠκαίναιν toîn lukaínain | ταῖς λῠκαίναις taîs lukaínais | ||||||||||
Accusative | τὴν λῠ́καινᾰν tḕn lúkainan | τὼ λῠκαίνᾱ tṑ lukaínā | τᾱ̀ς λῠκαίνᾱς tā̀s lukaínās | ||||||||||
Vocative | λῠ́καινᾰ lúkaina | λῠκαίνᾱ lukaínā | λῠ́καιναι lúkainai | ||||||||||
Notes: |
|
Derived terms
- λυκαίνιον (lukaínion)
Descendants
- Greek: λύκαινα (lýkaina)
- → Translingual: Lycaena
References
- “λύκαινα”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “λύκαινα”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- λύκαινα in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Greek
Etymology
λύκος (lýkos, “wolf”) + -αινα (-aina, “feminising”)
Pronunciation
- IPA(key): [likena]
- Hyphenation: λύ‧και‧να
Noun
λύκαινα • (lýkaina) f (plural λύκαινες, masculine λύκος)
- she-wolf
Declension
declension of λύκαινα
case \\ number | singular | plural |
---|---|---|
nominative | λύκαινα • | λύκαινες • |
genitive | λύκαινας • | λυκαινών • |
accusative | λύκαινα • | λύκαινες • |
vocative | λύκαινα • | λύκαινες • |