λυσιμάχειον

λυσιμάχειον

Ancient Greek

Alternative forms

• λυσιμάχιον (lusimákhion)

Etymology

Neutral form of λυσιμάχειος (lusimákheios, “of Lysimachus”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /lyː.si.má.kʰeː.on/ → /ly.siˈma.çi.on/ → /li.siˈma.çi.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /lyː.si.má.kʰeː.on/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ly.siˈma.kʰi.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ly.siˈma.çi.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ly.siˈma.çi.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /li.siˈma.çi.on/

Noun

λῡσῐμᾰ́χειον • (lūsimákheion) n (genitive λῡσῐμᾰχείου); second declension

1. loosestrife (Lysimachia vulgaris)

   Synonym: λύτρον (lútron)

Inflection

Second declension of τὸ λῡσῐμᾰ́χειον; τοῦ λῡσῐμᾰχείου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ λῡσῐμᾰ́χειον tò lūsimákheion	τὼ λῡσῐμᾰχείω tṑ lūsimakheíō	τᾰ̀ λῡσῐμᾰ́χειᾰ tà lūsimákheia
Genitive	τοῦ λῡσῐμᾰχείου toû lūsimakheíou	τοῖν λῡσῐμᾰχείοιν toîn lūsimakheíoin	τῶν λῡσῐμᾰχείων tôn lūsimakheíōn
Dative	τῷ λῡσῐμᾰχείῳ tôi lūsimakheíōi	τοῖν λῡσῐμᾰχείοιν toîn lūsimakheíoin	τοῖς λῡσῐμᾰχείοις toîs lūsimakheíois
Accusative	τὸ λῡσῐμᾰ́χειον tò lūsimákheion	τὼ λῡσῐμᾰχείω tṑ lūsimakheíō	τᾰ̀ λῡσῐμᾰ́χειᾰ tà lūsimákheia
Vocative	λῡσῐμᾰ́χειον lūsimákheion	λῡσῐμᾰχείω lūsimakheíō	λῡσῐμᾰ́χειᾰ lūsimákheia
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Translingual: Lysimachia

Further reading

• “λυσιμάχειον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• λυσιμάχειον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette