λογικός

λογικός

Ancient Greek

Etymology

From λόγος (lógos, “speech, reason”) +‎ -ῐκός (-ikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /lo.ɡi.kós/ → /lo.ʝiˈkos/ → /lo.ʝiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /lo.ɡi.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /lo.ɡiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /lo.ʝiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /lo.ʝiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /lo.ʝiˈkos/

Adjective

λογῐκός • (logikós) m (feminine λογῐκή, neuter λογῐκόν); first/second declension

1. Belonging to speech: prose
2. Belonging to reason: intellectual
3. rational, logical, reasonable, thoughtful

Inflection

First and second declension of λογῐκός; λογῐκή; λογῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		λογῐκός logikós	λογῐκή logikḗ	λογῐκόν logikón		λογῐκώ logikṓ	λογῐκᾱ́ logikā́	λογῐκώ logikṓ		λογῐκοί logikoí	λογῐκαί logikaí	λογῐκᾰ́ logiká
Genitive		λογῐκοῦ logikoû	λογῐκῆς logikês	λογῐκοῦ logikoû		λογῐκοῖν logikoîn	λογῐκαῖν logikaîn	λογῐκοῖν logikoîn		λογῐκῶν logikôn	λογῐκῶν logikôn	λογῐκῶν logikôn
Dative		λογῐκῷ logikôi	λογῐκῇ logikêi	λογῐκῷ logikôi		λογῐκοῖν logikoîn	λογῐκαῖν logikaîn	λογῐκοῖν logikoîn		λογῐκοῖς logikoîs	λογῐκαῖς logikaîs	λογῐκοῖς logikoîs
Accusative		λογῐκόν logikón	λογῐκήν logikḗn	λογῐκόν logikón		λογῐκώ logikṓ	λογῐκᾱ́ logikā́	λογῐκώ logikṓ		λογῐκούς logikoús	λογῐκᾱ́ς logikā́s	λογῐκᾰ́ logiká
Vocative		λογῐκέ logiké	λογῐκή logikḗ	λογῐκόν logikón		λογῐκώ logikṓ	λογῐκᾱ́ logikā́	λογῐκώ logikṓ		λογῐκοί logikoí	λογῐκαί logikaí	λογῐκᾰ́ logiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		λογῐκῶς logikôs				λογῐκώτερος logikṓteros				λογῐκώτᾰτος logikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “λογικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• λογικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• G3050 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

---

Greek

Adjective

λογικός • (logikós) m (feminine λογική, neuter λογικό)

1. logical, rational
2. reasonable
3. sensible (Acting with or showing good sense; able to make good judgements based on reason)

Declension

Declension of λογικός

number  case \\ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	λογικός •	λογική •	λογικό •	λογικοί •	λογικές •	λογικά •
genitive	λογικού •	λογικής •	λογικού •	λογικών •	λογικών •	λογικών •
accusative	λογικό •	λογική •	λογικό •	λογικούς •	λογικές •	λογικά •
vocative	λογικέ •	λογική •	λογικό •	λογικοί •	λογικές •	λογικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο λογικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο λογικός, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	λογικότερος •	λογικότερη •	λογικότερο •	λογικότεροι •	λογικότερες •	λογικότερα •
genitive	λογικότερου •	λογικότερης •	λογικότερου •	λογικότερων •	λογικότερων •	λογικότερων •
accusative	λογικότερο •	λογικότερη •	λογικότερο •	λογικότερους •	λογικότερες •	λογικότερα •
vocative	λογικότερε •	λογικότερη •	λογικότερο •	λογικότεροι •	λογικότερες •	λογικότερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο λογικότερος", etc)
Absolute superlative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	λογικότατος •	λογικότατη •	λογικότατο •	λογικότατοι •	λογικότατες •	λογικότατα •
genitive	λογικότατου •	λογικότατης •	λογικότατου •	λογικότατων •	λογικότατων •	λογικότατων •
accusative	λογικότατο •	λογικότατη •	λογικότατο •	λογικότατους •	λογικότατες •	λογικότατα •
vocative	λογικότατε •	λογικότατη •	λογικότατο •	λογικότατοι •	λογικότατες •	λογικότατα •

Noun

λογικός • (logikós) m

1. a sane person

Declension

declension of λογικός

case     \\     number	singular	plural
nominative	λογικός •	λογικοί •
genitive	λογικού •	λογικών •
accusative	λογικό •	λογικούς •
vocative	λογικέ •	λογικοί •

Related terms

• λογική f (logikí, “logic”)