κυνηγός
Greek
Etymology
From Ancient Greek κῠνηγός. See κύων (kúōn, “dog”).
Pronunciation
- IPA(key): /ci.ni.ˈɣos/
- Hyphenation: κυ‧νη‧γός
Noun
κυνηγός • (kynigós) m (plural κυνηγοί)
- hunter
Declension
declension of κυνηγός
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | κυνηγός • | κυνηγοί • |
| genitive | κυνηγού • | κυνηγών • |
| accusative | κυνηγό • | κυνηγούς • |
| vocative | κυνηγέ • | κυνηγοί • |
Derived terms
- κυνηγός κεφαλών m (kynigós kefalón)
Related terms
- ακυνήγητος (akynígitos, “not chased”)
- ανθρωποκυνηγητό n (anthropokynigitó, “manhunt”)
- κυνηγάω, κυνηγώ (kynigáo, kynigó, “hunt”)
- κυνηγετικός (kynigetikós, “related to hunting”), κυνηγητικός (kynigitikós)
- κυνήγημα n (kynígima, “chasing”)
- κυνηγητό n (kynigitó, “chasing”)
- κυνήγι n (kynígi, “hunting”)
- κυνηγιάρης (kynigiáris), κυνηγάρης (kynigáris)
- κυνηγόσκυλο n (kynigóskylo, “hunting dog”)
- κυνηγότοπος m (kynigótopos, “hunting place”)
- also see κυνικός (kynikós, “cynical”), κύων m (kýon, “dog”) (q|formal}}