κυβερνήτης

κυβερνήτης

Ancient Greek

Etymology

κῠβερνάω (kubernáō, “to steer”) +‎ -της (-tēs)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ky.ber.nɛ̌ː.tɛːs/ → /cy.βerˈni.tis/ → /ci.verˈni.tis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ky.ber.nɛ̌ː.tɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ky.berˈne̝.te̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /cy.βerˈni.tis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cy.verˈni.tis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ci.verˈni.tis/

Noun

κῠβερνήτης • (kubernḗtēs) m (genitive κῠβερνήτου); first declension (Epic, Attic, Ionic, Koine)

1. captain, steersman, pilot, navigator
2. (figuratively) guide, leader

   Synonym: ἡνίοχος (hēníokhos)

Inflection

First declension of ὁ κῠβερνήτης; τοῦ κῠβερνήτου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ κῠβερνήτης ho kubernḗtēs	τὼ κῠβερνήτᾱ tṑ kubernḗtā	οἱ κῠβερνῆται hoi kubernêtai
Genitive	τοῦ κῠβερνήτου toû kubernḗtou	τοῖν κῠβερνήταιν toîn kubernḗtain	τῶν κῠβερνητῶν tôn kubernētôn
Dative	τῷ κῠβερνήτῃ tôi kubernḗtēi	τοῖν κῠβερνήταιν toîn kubernḗtain	τοῖς κῠβερνήταις toîs kubernḗtais
Accusative	τὸν κῠβερνήτην tòn kubernḗtēn	τὼ κῠβερνήτᾱ tṑ kubernḗtā	τοὺς κῠβερνήτᾱς toùs kubernḗtās
Vocative	κῠβερνῆτᾰ kubernêta	κῠβερνήτᾱ kubernḗtā	κῠβερνῆται kubernêtai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: κυβερνήτης (kyvernítis)
• English: Kubernetes

Further reading

• “κυβερνήτης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κυβερνήτης”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• κυβερνήτης in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • cockswain idem, page 141.
  • helmsman idem, page 395.
  • navigator idem, page 552.
  • pilot idem, page 613.
  • steersman idem, page 815.

---

Greek

Etymology

From Ancient Greek κυβερνήτης (kubernḗtēs).

Noun

κυβερνήτης • (kyvernítis) m (plural κυβερνήτες)

1. governor (leader of a region or state)
2. (nautical) captain, skipper
3. pilot (of an aircraft)

Declension

declension of κυβερνήτης

case     \\     number	singular	plural
nominative	κυβερνήτης •	κυβερνήτες •
genitive	κυβερνήτη •	κυβερνητών •
accusative	κυβερνήτη •	κυβερνήτες •
vocative	κυβερνήτη •	κυβερνήτες •

Related terms

• see: κυβέρνηση f (kyvérnisi, “government”)

Further reading

• κυβερνήτης - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.