κτενίζω

κτενίζω

Ancient Greek

Etymology

From κτείς (kteís, “a comb”) +‎ -ίζω (-ízō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kte.ní.zɔː/ → /kteˈni.zo/ → /kteˈni.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kte.ní.zɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kteˈni.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kteˈni.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kteˈni.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kteˈni.zo/

Verb

κτενίζω • (ktenízō)

1. to comb

Inflection

   Present: κτενῐ́ζω, κτενῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κτενῐ́ζω	κτενῐ́ζεις	κτενῐ́ζει	κτενῐ́ζετον	κτενῐ́ζετον	κτενῐ́ζομεν	κτενῐ́ζετε	κτενῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	κτενῐ́ζω	κτενῐ́ζῃς	κτενῐ́ζῃ	κτενῐ́ζητον	κτενῐ́ζητον	κτενῐ́ζωμεν	κτενῐ́ζητε	κτενῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	κτενῐ́ζοιμῐ	κτενῐ́ζοις	κτενῐ́ζοι	κτενῐ́ζοιτον	κτενῐζοίτην	κτενῐ́ζοιμεν	κτενῐ́ζοιτε	κτενῐ́ζοιεν
	imperative		κτένῐζε	κτενῐζέτω	κτενῐ́ζετον	κτενῐζέτων		κτενῐ́ζετε	κτενῐζόντων
middle/ passive	indicative	κτενῐ́ζομαι	κτενῐ́ζῃ, κτενῐ́ζει	κτενῐ́ζεται	κτενῐ́ζεσθον	κτενῐ́ζεσθον	κτενῐζόμεθᾰ	κτενῐ́ζεσθε	κτενῐ́ζονται
	subjunctive	κτενῐ́ζωμαι	κτενῐ́ζῃ	κτενῐ́ζηται	κτενῐ́ζησθον	κτενῐ́ζησθον	κτενῐζώμεθᾰ	κτενῐ́ζησθε	κτενῐ́ζωνται
	optative	κτενῐζοίμην	κτενῐ́ζοιο	κτενῐ́ζοιτο	κτενῐ́ζοισθον	κτενῐζοίσθην	κτενῐζοίμεθᾰ	κτενῐ́ζοισθε	κτενῐ́ζοιντο
	imperative		κτενῐ́ζου	κτενῐζέσθω	κτενῐ́ζεσθον	κτενῐζέσθων		κτενῐ́ζεσθε	κτενῐζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κτενῐ́ζειν				κτενῐ́ζεσθαι
participle	m	κτενῐ́ζων				κτενῐζόμενος
	f	κτενῐ́ζουσᾰ				κτενῐζομένη
	n	κτενῐ́ζον				κτενῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐκτένῐζον, ἐκτενῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκτένῐζον	ἐκτένῐζες	ἐκτένῐζε(ν)	ἐκτενῐ́ζετον	ἐκτενῐζέτην	ἐκτενῐ́ζομεν	ἐκτενῐ́ζετε	ἐκτένῐζον
middle/ passive	indicative	ἐκτενῐζόμην	ἐκτενῐ́ζου	ἐκτενῐ́ζετο	ἐκτενῐ́ζεσθον	ἐκτενῐζέσθην	ἐκτενῐζόμεθᾰ	ἐκτενῐ́ζεσθε	ἐκτενῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κτενῐέω, κτενῐέομαι, κτενῐσθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κτενῐέω	κτενῐέεις	κτενῐέει	κτενῐέετον	κτενῐέετον	κτενῐέομεν	κτενῐέετε	κτενῐέουσῐ(ν)
	optative	κτενῐέοιμῐ	κτενῐέοις	κτενῐέοι	κτενῐέοιτον	κτενῐεοίτην	κτενῐέοιμεν	κτενῐέοιτε	κτενῐέοιεν
middle	indicative	κτενῐέομαι	κτενῐέῃ, κτενῐέει	κτενῐέεται	κτενῐέεσθον	κτενῐέεσθον	κτενῐεόμεθᾰ	κτενῐέεσθε	κτενῐέονται
	optative	κτενῐεοίμην	κτενῐέοιο	κτενῐέοιτο	κτενῐέοισθον	κτενῐεοίσθην	κτενῐεοίμεθᾰ	κτενῐέοισθε	κτενῐέοιντο
passive	indicative	κτενῐσθήσομαι	κτενῐσθήσῃ	κτενῐσθήσεται	κτενῐσθήσεσθον	κτενῐσθήσεσθον	κτενῐσθησόμεθᾰ	κτενῐσθήσεσθε	κτενῐσθήσονται
	optative	κτενῐσθησοίμην	κτενῐσθήσοιο	κτενῐσθήσοιτο	κτενῐσθήσοισθον	κτενῐσθησοίσθην	κτενῐσθησοίμεθᾰ	κτενῐσθήσοισθε	κτενῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κτενῐέειν			κτενῐέεσθαι		κτενῐσθήσεσθαι
participle	m	κτενῐέων			κτενῐεόμενος		κτενῐσθησόμενος
	f	κτενῐέουσᾰ			κτενῐεομένη		κτενῐσθησομένη
	n	κτενῐέον			κτενῐεόμενον		κτενῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κτενῐῶ, κτενῐοῦμαι, κτενῐσθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κτενῐῶ	κτενῐεῖς	κτενῐεῖ	κτενῐεῖτον	κτενῐεῖτον	κτενῐοῦμεν	κτενῐεῖτε	κτενῐοῦσῐ(ν)
	optative	κτενῐοίην, κτενῐοῖμῐ	κτενῐοίης, κτενῐοῖς	κτενῐοίη, κτενῐοῖ	κτενῐοῖτον, κτενῐοίητον	κτενῐοίτην, κτενῐοιήτην	κτενῐοῖμεν, κτενῐοίημεν	κτενῐοῖτε, κτενῐοίητε	κτενῐοῖεν, κτενῐοίησᾰν
middle	indicative	κτενῐοῦμαι	κτενῐῇ	κτενῐεῖται	κτενῐεῖσθον	κτενῐεῖσθον	κτενῐούμεθᾰ	κτενῐεῖσθε	κτενῐοῦνται
	optative	κτενῐοίμην	κτενῐοῖο	κτενῐοῖτο	κτενῐοῖσθον	κτενῐοίσθην	κτενῐοίμεθᾰ	κτενῐοῖσθε	κτενῐοῖντο
passive	indicative	κτενῐσθήσομαι	κτενῐσθήσῃ	κτενῐσθήσεται	κτενῐσθήσεσθον	κτενῐσθήσεσθον	κτενῐσθησόμεθᾰ	κτενῐσθήσεσθε	κτενῐσθήσονται
	optative	κτενῐσθησοίμην	κτενῐσθήσοιο	κτενῐσθήσοιτο	κτενῐσθήσοισθον	κτενῐσθησοίσθην	κτενῐσθησοίμεθᾰ	κτενῐσθήσοισθε	κτενῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κτενῐεῖν			κτενῐεῖσθαι		κτενῐσθήσεσθαι
participle	m	κτενῐῶν			κτενῐούμενος		κτενῐσθησόμενος
	f	κτενῐοῦσᾰ			κτενῐουμένη		κτενῐσθησομένη
	n	κτενῐοῦν			κτενῐούμενον		κτενῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐκτένῐσᾰ, ἐκτενῐσᾰ́μην, ἐκτενῐ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκτένῐσᾰ	ἐκτένῐσᾰς	ἐκτένῐσε(ν)	ἐκτενῐ́σᾰτον	ἐκτενῐσᾰ́την	ἐκτενῐ́σᾰμεν	ἐκτενῐ́σᾰτε	ἐκτένῐσᾰν
	subjunctive	κτενῐ́σω	κτενῐ́σῃς	κτενῐ́σῃ	κτενῐ́σητον	κτενῐ́σητον	κτενῐ́σωμεν	κτενῐ́σητε	κτενῐ́σωσῐ(ν)
	optative	κτενῐ́σαιμῐ	κτενῐ́σειᾰς, κτενῐ́σαις	κτενῐ́σειε(ν), κτενῐ́σαι	κτενῐ́σαιτον	κτενῐσαίτην	κτενῐ́σαιμεν	κτενῐ́σαιτε	κτενῐ́σειᾰν, κτενῐ́σαιεν
	imperative		κτένῐσον	κτενῐσᾰ́τω	κτενῐ́σᾰτον	κτενῐσᾰ́των		κτενῐ́σᾰτε	κτενῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκτενῐσᾰ́μην	ἐκτενῐ́σω	ἐκτενῐ́σᾰτο	ἐκτενῐ́σᾰσθον	ἐκτενῐσᾰ́σθην	ἐκτενῐσᾰ́μεθᾰ	ἐκτενῐ́σᾰσθε	ἐκτενῐ́σᾰντο
	subjunctive	κτενῐ́σωμαι	κτενῐ́σῃ	κτενῐ́σηται	κτενῐ́σησθον	κτενῐ́σησθον	κτενῐσώμεθᾰ	κτενῐ́σησθε	κτενῐ́σωνται
	optative	κτενῐσαίμην	κτενῐ́σαιο	κτενῐ́σαιτο	κτενῐ́σαισθον	κτενῐσαίσθην	κτενῐσαίμεθᾰ	κτενῐ́σαισθε	κτενῐ́σαιντο
	imperative		κτένῐσαι	κτενῐσᾰ́σθω	κτενῐ́σᾰσθον	κτενῐσᾰ́σθων		κτενῐ́σᾰσθε	κτενῐσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐκτενῐ́σθην	ἐκτενῐ́σθης	ἐκτενῐ́σθη	ἐκτενῐ́σθητον	ἐκτενῐσθήτην	ἐκτενῐ́σθημεν	ἐκτενῐ́σθητε	ἐκτενῐ́σθησᾰν
	subjunctive	κτενῐσθῶ	κτενῐσθῇς	κτενῐσθῇ	κτενῐσθῆτον	κτενῐσθῆτον	κτενῐσθῶμεν	κτενῐσθῆτε	κτενῐσθῶσῐ(ν)
	optative	κτενῐσθείην	κτενῐσθείης	κτενῐσθείη	κτενῐσθεῖτον, κτενῐσθείητον	κτενῐσθείτην, κτενῐσθειήτην	κτενῐσθεῖμεν, κτενῐσθείημεν	κτενῐσθεῖτε, κτενῐσθείητε	κτενῐσθεῖεν, κτενῐσθείησᾰν
	imperative		κτενῐ́σθητῐ	κτενῐσθήτω	κτενῐ́σθητον	κτενῐσθήτων		κτενῐ́σθητε	κτενῐσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κτενῐ́σαι			κτενῐ́σᾰσθαι		κτενῐσθῆναι
participle	m	κτενῐ́σᾱς			κτενῐσᾰ́μενος		κτενῐσθείς
	f	κτενῐ́σᾱσᾰ			κτενῐσᾰμένη		κτενῐσθεῖσᾰ
	n	κτενῐ́σᾰν			κτενῐσᾰ́μενον		κτενῐσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐκτένῐκᾰ, ἐκτένῐσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκτένῐκᾰ	ἐκτένῐκᾰς	ἐκτένῐκε(ν)	ἐκτενῐ́κᾰτον	ἐκτενῐ́κᾰτον	ἐκτενῐ́κᾰμεν	ἐκτενῐ́κᾰτε	ἐκτενῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐκτενῐ́κω	ἐκτενῐ́κῃς	ἐκτενῐ́κῃ	ἐκτενῐ́κητον	ἐκτενῐ́κητον	ἐκτενῐ́κωμεν	ἐκτενῐ́κητε	ἐκτενῐ́κωσῐ(ν)
	optative	ἐκτενῐ́κοιμῐ, ἐκτενῐκοίην	ἐκτενῐ́κοις, ἐκτενῐκοίης	ἐκτενῐ́κοι, ἐκτενῐκοίη	ἐκτενῐ́κοιτον	ἐκτενῐκοίτην	ἐκτενῐ́κοιμεν	ἐκτενῐ́κοιτε	ἐκτενῐ́κοιεν
	imperative		ἐκτένῐκε	ἐκτενῐκέτω	ἐκτενῐ́κετον	ἐκτενῐκέτων		ἐκτενῐ́κετε	ἐκτενῐκόντων
middle/ passive	indicative	ἐκτένῐσμαι	ἐκτένῐσαι	ἐκτένῐσται	ἐκτένῐσθον	ἐκτένῐσθον	ἐκτενῐ́σμεθᾰ	ἐκτένῐσθε	ἐκτενῐ́δᾰται
	subjunctive	ἐκτενῐσμένος ὦ	ἐκτενῐσμένος ᾖς	ἐκτενῐσμένος ᾖ	ἐκτενῐσμένω ἦτον	ἐκτενῐσμένω ἦτον	ἐκτενῐσμένοι ὦμεν	ἐκτενῐσμένοι ἦτε	ἐκτενῐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐκτενῐσμένος εἴην	ἐκτενῐσμένος εἴης	ἐκτενῐσμένος εἴη	ἐκτενῐσμένω εἴητον/εἶτον	ἐκτενῐσμένω εἰήτην/εἴτην	ἐκτενῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐκτενῐσμένοι εἴητε/εἶτε	ἐκτενῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐκτένῐσο	ἐκτενῐ́σθω	ἐκτένῐσθον	ἐκτενῐ́σθων		ἐκτένῐσθε	ἐκτενῐ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐκτενῐκέναι				ἐκτενῐ́σθαι
participle	m	ἐκτενῐκώς				ἐκτενῐσμένος
	f	ἐκτενῐκυῖᾰ				ἐκτενῐσμένη
	n	ἐκτενῐκός				ἐκτενῐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐκτενῐ́κειν, ἐκτενῐ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκτενῐ́κειν, ἐκτενῐ́κη	ἐκτενῐ́κεις, ἐκτενῐ́κης	ἐκτενῐ́κει(ν)	ἐκτενῐ́κετον	ἐκτενῐκέτην	ἐκτενῐ́κεμεν	ἐκτενῐ́κετε	ἐκτενῐ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐκτενῐ́σμην	ἐκτένῐσο	ἐκτένῐστο	ἐκτένῐσθον	ἐκτενῐ́σθην	ἐκτενῐ́σμεθᾰ	ἐκτένῐσθε	ἐκτενῐ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

• Greek: χτενίζω (chtenízo)

Further reading

• “κτενίζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κτενίζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• κτενίζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette