κρόταφος

κρόταφος

Ancient Greek

Alternative forms

• κόρταφος (kórtaphos), κότραφος (kótraphos)

Etymology

Usually derived from κρότος (krótos, “beating”) as "beating of the veins in the temples". Furnée connects it with κόρση (kórsē, “temple”). Maybe from Pre-Greek.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kró.ta.pʰos/ → /ˈkro.ta.ɸos/ → /ˈkro.ta.fos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kró.ta.pʰos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkro.ta.pʰos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈkro.ta.ɸos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkro.ta.fos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈkro.ta.fos/

Noun

κρόταφος • (krótaphos) m (genitive κροτάφου); second declension

1. (anatomy) temple, side of the forehead

   Synonym: κόρση (kórsē)

2. (in general) side, edge, profil
3. slope of a mountain
4. back of a book
5. edge or narrow side of a stele

Inflection

Second declension of ὁ κρόταφος; τοῦ κροτάφου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ κρόταφος ho krótaphos	τὼ κροτάφω tṑ krotáphō	οἱ κρόταφοι hoi krótaphoi
Genitive	τοῦ κροτάφου toû krotáphou	τοῖν κροτάφοιν toîn krotáphoin	τῶν κροτάφων tôn krotáphōn
Dative	τῷ κροτάφῳ tôi krotáphōi	τοῖν κροτάφοιν toîn krotáphoin	τοῖς κροτάφοις toîs krotáphois
Accusative	τὸν κρόταφον tòn krótaphon	τὼ κροτάφω tṑ krotáphō	τοὺς κροτάφους toùs krotáphous
Vocative	κρόταφε krótaphe	κροτάφω krotáphō	κρόταφοι krótaphoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• κροταφίζω (krotaphízō)
• κροτάφιος (krotáphios)
• κροταφίς (krotaphís)
• κροταφιστής (krotaphistḗs)
• κροταφίτης (krotaphítēs)
• πολιοκρόταφος (poliokrótaphos)

 

Descendants

• Greek: κρόταφος (krótafos)

Further reading

• “κρόταφος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κρόταφος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• κρόταφος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN

---

Greek

Κρόταφος

Etymology

From Ancient Greek κρόταφος (krótaphos, “side of head, temple”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkɾo.ta.fos/

Noun

κρόταφος • (krótafos) m (plural κρόταφοι)

1. (anatomy) temple

Declension

declension of κρόταφος

case     \\     number	singular	plural
nominative	κρόταφος •	κρόταφοι •
genitive	κροτάφου •	κροτάφων •
accusative	κρόταφο •	κροτάφους •
vocative	κρόταφε •	κρόταφοι •

Related terms

• κρανίο m (kranío, “cranium, skull”)