κραίνω

Ancient Greek

Alternative forms

κραιαίνω (kraiaínō) – Epic

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /krǎi̯.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkrɛ.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈkrɛ.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkre.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈkre.no/

Verb

κραίνω • (kraínō)

to accomplish, perform, fulfil

Conjugation

Present: κραίνω, κραίνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κραίνω	κραίνεις	κραίνει	κραίνετον	κραίνετον	κραίνομεν	κραίνετε	κραίνουσῐ(ν)
	subjunctive	κραίνω	κραίνῃς	κραίνῃ	κραίνητον	κραίνητον	κραίνωμεν	κραίνητε	κραίνωσῐ(ν)
	optative	κραίνοιμῐ	κραίνοις	κραίνοι	κραίνοιτον	κραινοίτην	κραίνοιμεν	κραίνοιτε	κραίνοιεν
	imperative		κραῖνε	κραινέτω	κραίνετον	κραινέτων		κραίνετε	κραινόντων
middle/ passive	indicative	κραίνομαι	κραίνῃ, κραίνει	κραίνεται	κραίνεσθον	κραίνεσθον	κραινόμεθᾰ	κραίνεσθε	κραίνονται
	subjunctive	κραίνωμαι	κραίνῃ	κραίνηται	κραίνησθον	κραίνησθον	κραινώμεθᾰ	κραίνησθε	κραίνωνται
	optative	κραινοίμην	κραίνοιο	κραίνοιτο	κραίνοισθον	κραινοίσθην	κραινοίμεθᾰ	κραίνοισθε	κραίνοιντο
	imperative		κραίνου	κραινέσθω	κραίνεσθον	κραινέσθων		κραίνεσθε	κραινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κραίνειν				κραίνεσθαι
participle	m	κραίνων				κραινόμενος
	f	κραίνουσᾰ				κραινομένη
	n	κραῖνον				κραινόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔκραινον, ἐκραινόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκραινον	ἔκραινες	ἔκραινε(ν)	ἐκραίνετον	ἐκραινέτην	ἐκραίνομεν	ἐκραίνετε	ἔκραινον
middle/ passive	indicative	ἐκραινόμην	ἐκραίνου	ἐκραίνετο	ἐκραίνεσθον	ἐκραινέσθην	ἐκραινόμεθᾰ	ἐκραίνεσθε	ἐκραίνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: κρᾰνέω, κρᾰνέομαι, κρανθησήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κρᾰνέω	κρᾰνέεις	κρᾰνέει	κρᾰνέετον	κρᾰνέετον	κρᾰνέομεν	κρᾰνέετε	κρᾰνέουσῐ(ν)
active	optative	κρᾰνέοιμῐ	κρᾰνέοις	κρᾰνέοι	κρᾰνέοιτον	κρᾰνεοίτην	κρᾰνέοιμεν	κρᾰνέοιτε	κρᾰνέοιεν
middle	indicative	κρᾰνέομαι	κρᾰνέῃ, κρᾰνέει	κρᾰνέεται	κρᾰνέεσθον	κρᾰνέεσθον	κρᾰνεόμεθᾰ	κρᾰνέεσθε	κρᾰνέονται
middle	optative	κρᾰνεοίμην	κρᾰνέοιο	κρᾰνέοιτο	κρᾰνέοισθον	κρᾰνεοίσθην	κρᾰνεοίμεθᾰ	κρᾰνέοισθε	κρᾰνέοιντο
passive	indicative	κρανθησήσομαι	κρανθησήσῃ	κρανθησήσεται	κρανθησήσεσθον	κρανθησήσεσθον	κρανθησησόμεθᾰ	κρανθησήσεσθε	κρανθησήσονται
passive	optative	κρανθησησοίμην	κρανθησήσοιο	κρανθησήσοιτο	κρανθησήσοισθον	κρανθησησοίσθην	κρανθησησοίμεθᾰ	κρανθησήσοισθε	κρανθησήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κρᾰνέειν			κρᾰνέεσθαι		κρανθησήσεσθαι
participle	m	κρᾰνέων			κρᾰνεόμενος		κρανθησησόμενος
	f	κρᾰνέουσᾰ			κρᾰνεομένη		κρανθησησομένη
	n	κρᾰνέον			κρᾰνεόμενον		κρανθησησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: κρᾰνῶ, κρᾰνοῦμαι, κρανθησήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κρᾰνῶ	κρᾰνεῖς	κρᾰνεῖ	κρᾰνεῖτον	κρᾰνεῖτον	κρᾰνοῦμεν	κρᾰνεῖτε	κρᾰνοῦσῐ(ν)
active	optative	κρᾰνοίην, κρᾰνοῖμῐ	κρᾰνοίης, κρᾰνοῖς	κρᾰνοίη, κρᾰνοῖ	κρᾰνοῖτον, κρᾰνοίητον	κρᾰνοίτην, κρᾰνοιήτην	κρᾰνοῖμεν, κρᾰνοίημεν	κρᾰνοῖτε, κρᾰνοίητε	κρᾰνοῖεν, κρᾰνοίησᾰν
middle	indicative	κρᾰνοῦμαι	κρᾰνῇ	κρᾰνεῖται	κρᾰνεῖσθον	κρᾰνεῖσθον	κρᾰνούμεθᾰ	κρᾰνεῖσθε	κρᾰνοῦνται
middle	optative	κρᾰνοίμην	κρᾰνοῖο	κρᾰνοῖτο	κρᾰνοῖσθον	κρᾰνοίσθην	κρᾰνοίμεθᾰ	κρᾰνοῖσθε	κρᾰνοῖντο
passive	indicative	κρανθησήσομαι	κρανθησήσῃ	κρανθησήσεται	κρανθησήσεσθον	κρανθησήσεσθον	κρανθησησόμεθᾰ	κρανθησήσεσθε	κρανθησήσονται
passive	optative	κρανθησησοίμην	κρανθησήσοιο	κρανθησήσοιτο	κρανθησήσοισθον	κρανθησησοίσθην	κρανθησησοίμεθᾰ	κρανθησήσοισθε	κρανθησήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κρᾰνεῖν			κρᾰνεῖσθαι		κρανθησήσεσθαι
participle	m	κρᾰνῶν			κρᾰνούμενος		κρανθησησόμενος
	f	κρᾰνοῦσᾰ			κρᾰνουμένη		κρανθησησομένη
	n	κρᾰνοῦν			κρᾰνούμενον		κρανθησησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔκρᾱνᾰ, ἐκρᾱνᾰ́μην, ἐκρᾱ́νθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκρᾱνᾰ	ἔκρᾱνᾰς	ἔκρᾱνε(ν)	ἐκρᾱ́νᾰτον	ἐκρᾱνᾰ́την	ἐκρᾱ́νᾰμεν	ἐκρᾱ́νᾰτε	ἔκρᾱνᾰν
	subjunctive	κρᾱ́νω	κρᾱ́νῃς	κρᾱ́νῃ	κρᾱ́νητον	κρᾱ́νητον	κρᾱ́νωμεν	κρᾱ́νητε	κρᾱ́νωσῐ(ν)
	optative	κρᾱ́ναιμῐ	κρᾱ́νειᾰς, κρᾱ́ναις	κρᾱ́νειε(ν), κρᾱ́ναι	κρᾱ́ναιτον	κρᾱναίτην	κρᾱ́ναιμεν	κρᾱ́ναιτε	κρᾱ́νειᾰν, κρᾱ́ναιεν
	imperative		κρᾶνον	κρᾱνᾰ́τω	κρᾱ́νᾰτον	κρᾱνᾰ́των		κρᾱ́νᾰτε	κρᾱνᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκρᾱνᾰ́μην	ἐκρᾱ́νω	ἐκρᾱ́νᾰτο	ἐκρᾱ́νᾰσθον	ἐκρᾱνᾰ́σθην	ἐκρᾱνᾰ́μεθᾰ	ἐκρᾱ́νᾰσθε	ἐκρᾱ́νᾰντο
	subjunctive	κρᾱ́νωμαι	κρᾱ́νῃ	κρᾱ́νηται	κρᾱ́νησθον	κρᾱ́νησθον	κρᾱνώμεθᾰ	κρᾱ́νησθε	κρᾱ́νωνται
	optative	κρᾱναίμην	κρᾱ́ναιο	κρᾱ́ναιτο	κρᾱ́ναισθον	κρᾱναίσθην	κρᾱναίμεθᾰ	κρᾱ́ναισθε	κρᾱ́ναιντο
	imperative		κρᾶναι	κρᾱνᾰ́σθω	κρᾱ́νᾰσθον	κρᾱνᾰ́σθων		κρᾱ́νᾰσθε	κρᾱνᾰ́σθων
passive	indicative	ἐκρᾱ́νθην	ἐκρᾱ́νθης	ἐκρᾱ́νθη	ἐκρᾱ́νθητον	ἐκρᾱνθήτην	ἐκρᾱ́νθημεν	ἐκρᾱ́νθητε	ἐκρᾱ́νθησᾰν
	subjunctive	κρᾱνθῶ	κρᾱνθῇς	κρᾱνθῇ	κρᾱνθῆτον	κρᾱνθῆτον	κρᾱνθῶμεν	κρᾱνθῆτε	κρᾱνθῶσῐ(ν)
	optative	κρᾱνθείην	κρᾱνθείης	κρᾱνθείη	κρᾱνθεῖτον, κρᾱνθείητον	κρᾱνθείτην, κρᾱνθειήτην	κρᾱνθεῖμεν, κρᾱνθείημεν	κρᾱνθεῖτε, κρᾱνθείητε	κρᾱνθεῖεν, κρᾱνθείησᾰν
	imperative		κρᾱ́νθητῐ	κρᾱνθήτω	κρᾱ́νθητον	κρᾱνθήτων		κρᾱ́νθητε	κρᾱνθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κρᾶναι			κρᾱ́νᾰσθαι		κρᾱνθῆναι
participle	m	κρᾱ́νᾱς			κρᾱνᾰ́μενος		κρᾱνθείς
	f	κρᾱ́νᾱσᾰ			κρᾱνᾰμένη		κρᾱνθεῖσᾰ
	n	κρᾶνᾰν			κρᾱνᾰ́μενον		κρᾱνθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔκρηνᾰ, ἐκρηνᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκρηνᾰ	ἔκρηνᾰς	ἔκρηνε(ν)	ἐκρήνᾰτον	ἐκρηνᾰ́την	ἐκρήνᾰμεν	ἐκρήνᾰτε	ἔκρηνᾰν
	subjunctive	κρήνω, κρήνωμῐ	κρήνῃς, κρήνῃσθᾰ	κρήνῃ, κρήνῃσῐ	κρήνητον	κρήνητον	κρήνωμεν	κρήνητε	κρήνωσῐ(ν)
	optative	κρήναιμῐ	κρήναις, κρήναισθᾰ, κρήνειᾰς	κρήνειε(ν), κρήναι	κρηνεῖτον	κρηνείτην	κρηνεῖμεν	κρηνεῖτε	κρηνεῖεν
	imperative		κρῆνον	κρηνᾰ́τω	κρήνᾰτον	κρηνᾰ́των		κρήνᾰτε	κρηνᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκρηνᾰ́μην	ἐκρήνω	ἐκρήνᾰτο	ἐκρήνᾰσθον	ἐκρηνᾰ́σθην	ἐκρηνᾰ́με(σ)θᾰ	ἐκρήνᾰσθε	ἐκρήνᾰντο
	subjunctive	κρήνωμαι, κρηνώμαιμῐ	κρήνηαι, κρήνηαι	κρήνηται, κρηνήταισῐ	κρήνησθον	κρήνησθον	κρηνώμε(σ)θᾰ	κρήνησθε	κρήνωνται
	optative	κρηναίμην	κρήναιο	κρήναιτο	κρήναισθον	κρηναίσθην	κρηναίμε(σ)θᾰ	κρήναισθε	κρηναίᾰτο
	imperative		κρῆναι	κρηνᾰ́σθω	κρήνᾰσθον	κρηνᾰ́σθων		κρήνᾰσθε	κρηνᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		κρῆναι/κρηνᾰ́μεν/κρηνᾰμέναι			κρήνᾰσθαι
participle	m	κρήνᾱς			κρηνᾰ́μενος
	f	κρήνᾱσᾰ			κρηνᾰμένη
	n	κρῆνᾰν			κρηνᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: κέκραμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	κέκραμαι	κέκρασαι	κέκραται	κέκρασθον	κέκρασθον	κεκράμεθᾰ	κέκρασθε	κέκρανται
	subjunctive	κεκραμένος ὦ	κεκραμένος ᾖς	κεκραμένος ᾖ	κεκραμένω ἦτον	κεκραμένω ἦτον	κεκραμένοι ὦμεν	κεκραμένοι ἦτε	κεκραμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεκραμένος εἴην	κεκραμένος εἴης	κεκραμένος εἴη	κεκραμένω εἴητον/εἶτον	κεκραμένω εἰήτην/εἴτην	κεκραμένοι εἴημεν/εἶμεν	κεκραμένοι εἴητε/εἶτε	κεκραμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κέκρασο	κεκράσθω	κέκρασθον	κεκράσθων		κέκρασθε	κεκράσθων
						middle/passive
infinitive						κεκρᾶσθαι
participle	m					κεκραμένος
	f					κεκραμένη
	n					κεκραμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἐπικραίνω (epikraínō)