κοσμητικός
Greek
Etymology
From Ancient Greek κοσμητικός (kosmētikós, “skilled in ordering or arranging”), derived from κόσμησις (kósmēsis, “an adorning”), derived from κοσμέω (kosméō, “I order, arrange, adorn”), derived from κόσμος (kósmos, “order”).
Pronunciation
- IPA(key): /koz.mi.tiˈkos/
- Hyphenation: κο‧σμη‧τι‧κός
Adjective
κοσμητικός • (kosmitikós) m (feminine κοσμητική, neuter κοσμητικό)
- (grammar, of an adjective) That has the characteristics of a modifier; modifying
- (ironic) insulting, derogatory
Declension
declension of κοσμητικός
| number case / gender | singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | κοσμητικός • | κοσμητική • | κοσμητικό • | κοσμητικοί • | κοσμητικές • | κοσμητικά • |
| genitive | κοσμητικού • | κοσμητικής • | κοσμητικού • | κοσμητικών • | κοσμητικών • | κοσμητικών • |
| accusative | κοσμητικό • | κοσμητική • | κοσμητικό • | κοσμητικούς • | κοσμητικές • | κοσμητικά • |
| vocative | κοσμητικέ • | κοσμητική • | κοσμητικό • | κοσμητικοί • | κοσμητικές • | κοσμητικά • |
| derivations | comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο κοσμητικός, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο κοσμητικός (o pio kosmitikós), etc.) | |||||
Related terms
- see: κόσμος (kósmos)
References
- κοσμητικός in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.