κορωνόπους

κορωνόπους

Ancient Greek

Etymology

From κορωνός (korōnós, “curved, crooked”) +‎ πούς (poús, “foot”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ko.rɔː.nó.poːs/ → /ko.roˈno.pus/ → /ko.roˈno.pus/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ko.rɔː.nó.poːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ko.roˈno.pus/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ko.roˈno.pus/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ko.roˈno.pus/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ko.roˈno.pus/

Noun

κορωνόπους • (korōnópous) m (genitive κορωνόποδος); third declension

1. buck's horn plantain (Plantago coronopus)

Inflection

Third declension of ὁ κορωνόπους; τοῦ κορωνόποδος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ κορωνόπους ho korōnópous	τὼ κορωνόποδε tṑ korōnópode	οἱ κορωνόποδες hoi korōnópodes
Genitive	τοῦ κορωνόποδος toû korōnópodos	τοῖν κορωνοπόδοιν toîn korōnopódoin	τῶν κορωνοπόδων tôn korōnopódōn
Dative	τῷ κορωνόποδῐ tôi korōnópodi	τοῖν κορωνοπόδοιν toîn korōnopódoin	τοῖς κορωνόποσῐ / κορωνόποσῐν toîs korōnóposi(n)
Accusative	τὸν κορωνόποδᾰ tòn korōnópoda	τὼ κορωνόποδε tṑ korōnópode	τοὺς κορωνόποδᾰς toùs korōnópodas
Vocative	κορωνόπους korōnópous	κορωνόποδε korōnópode	κορωνόποδες korōnópodes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ds.

Derived terms

• κορωνοπόδιον (korōnopódion)
• κορωνοποδώδης (korōnopodṓdēs)

 

References

• κορωνόπους in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• κορωνόπους in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette