κλούβιος

κλούβιος

Greek

Etymology

From κλουβί (klouví).

Adjective

κλούβιος • (kloúvios) m (feminine κλούβια, neuter κλούβιο)

1. addled (inviable)
2. (figuratively, for mind): having a mental retardation

Declension

declension of κλούβιος

number  case / gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	κλούβιος	κλούβια	κλούβιο	κλούβιοι	κλούβιες	κλούβια
genitive	κλούβιου	κλούβιας	κλούβιου	κλούβιων	κλούβιων	κλούβιων
accusative	κλούβιο	κλούβια	κλούβιο	κλούβιους	κλούβιες	κλούβια
vocative	κλούβιε	κλούβια	κλούβιο	κλούβιοι	κλούβιες	κλούβια
derivations	comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο κλούβιος, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο κλούβιος (o pio kloúvios), etc.)

Derived terms

• κλουβιάζω (klouviázo)
• κλούβιασμα (kloúviasma)

See also

• σαθρός (sathrós, “unsound, rotten”)
• σάπιος (sápios, “rotten, putrid”)
• σαπρός (saprós)