κληρικός
Ancient Greek
Etymology
From κλῆρος (klêros, “the clergy, what is alloted, a lot”) + -ῐκός (-ikós).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /klɛː.ri.kós/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /kle̝.riˈkos/
- (4th CE Koine) IPA(key): /kli.riˈkos/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /kli.riˈkos/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /kli.riˈkos/
Adjective
κληρῐκός • (klērikós) m (feminine κληρῐκή, neuter κληρῐκόν); first/second declension
- of or pertaining to clergy; clerical
Inflection
First and second declension of κληρῐκός; κληρῐκή; κληρῐκόν (Attic)
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | κληρῐκός klērikós | κληρῐκή klērikḗ | κληρῐκόν klērikón | κληρῐκώ klērikṓ | κληρῐκᾱ́ klērikā́ | κληρῐκώ klērikṓ | κληρῐκοί klērikoí | κληρῐκαί klērikaí | κληρῐκᾰ́ klēriká | |||||
Genitive | κληρῐκοῦ klērikoû | κληρῐκῆς klērikês | κληρῐκοῦ klērikoû | κληρῐκοῖν klērikoîn | κληρῐκαῖν klērikaîn | κληρῐκοῖν klērikoîn | κληρῐκῶν klērikôn | κληρῐκῶν klērikôn | κληρῐκῶν klērikôn | |||||
Dative | κληρῐκῷ klērikôi | κληρῐκῇ klērikêi | κληρῐκῷ klērikôi | κληρῐκοῖν klērikoîn | κληρῐκαῖν klērikaîn | κληρῐκοῖν klērikoîn | κληρῐκοῖς klērikoîs | κληρῐκαῖς klērikaîs | κληρῐκοῖς klērikoîs | |||||
Accusative | κληρῐκόν klērikón | κληρῐκήν klērikḗn | κληρῐκόν klērikón | κληρῐκώ klērikṓ | κληρῐκᾱ́ klērikā́ | κληρῐκώ klērikṓ | κληρῐκούς klērikoús | κληρῐκᾱ́ς klērikā́s | κληρῐκᾰ́ klēriká | |||||
Vocative | κληρῐκέ klēriké | κληρῐκή klērikḗ | κληρῐκόν klērikón | κληρῐκώ klērikṓ | κληρῐκᾱ́ klērikā́ | κληρῐκώ klērikṓ | κληρῐκοί klērikoí | κληρῐκαί klērikaí | κληρῐκᾰ́ klēriká | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
κληρῐκῶς klērikôs | κληρῐκώτερος klērikṓteros | κληρῐκώτᾰτος klērikṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|
Noun
κληρῐκός • (klērikós) m (genitive κληρῐκοῦ); second declension
- clergyman
Inflection
Second declension of ὁ κληρῐκός; τοῦ κληρῐκοῦ (Attic)
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ κληρῐκός ho klērikós | τὼ κληρῐκώ tṑ klērikṓ | οἱ κληρῐκοί hoi klērikoí | ||||||||||
Genitive | τοῦ κληρῐκοῦ toû klērikoû | τοῖν κληρῐκοῖν toîn klērikoîn | τῶν κληρῐκῶν tôn klērikôn | ||||||||||
Dative | τῷ κληρῐκῷ tôi klērikôi | τοῖν κληρῐκοῖν toîn klērikoîn | τοῖς κληρῐκοῖς toîs klērikoîs | ||||||||||
Accusative | τὸν κληρῐκόν tòn klērikón | τὼ κληρῐκώ tṑ klērikṓ | τοὺς κληρῐκούς toùs klērikoús | ||||||||||
Vocative | κληρῐκέ klēriké | κληρῐκώ klērikṓ | κληρῐκοί klērikoí | ||||||||||
Notes: |
|
References
- “κληρικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- κληρικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- clerk in The Century Dictionary, New York, N.Y.: The Century Co., 1911
Greek
Noun
κληρικός • (klirikós) m (plural κληρικοί)
- cleric
- Antonym: λαϊκός (laïkós)
Declension
declension of κληρικός
case \\ number | singular | plural |
---|---|---|
nominative | κληρικός • | κληρικοί • |
genitive | κληρικού • | κληρικών • |
accusative | κληρικό • | κληρικούς • |
vocative | κληρικέ • | κληρικοί • |
Related terms
- αντικληρικαλισμός m (antiklirikalismós, “anticlericalism, secularism”)
- αντικληρικισμός m (antiklirikismós, “anticlericalism, secularism”)
- αντικληρικός m (antiklirikós, “anticlericalist, secularist”)
- αντικληρισμός m (antiklirismós, “anticlericalism, secularism”)