κερτομέω

Ancient Greek

Etymology

Prellwitz assumed a univerbation of κείρω (keírō, “to shear, shave”) +‎ τέμνω (témnō, “to cut, hew”), a type of formation which remains hypothetical. Furnée refers to καρτομιστής (kartomistḗs, “mocker”): the varying vocalism would point to Pre-Greek origin. Another connection has been made to Latin cārinō (“I revile, blame, insult”) and κάρνη (kárnē, “penalty, punishment”), by Schrijver to σκερβόλλω (skerbóllō, “to insult, mock, slender”), which in turn leads to σκέραφος (skéraphos, “abuse, reproach”), alleging Pre-Greek substrate. Furnée adds a comparison with Hittite [script needed] (kartimii̯e, “to be angry”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ker.to.mé.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ker.toˈme.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /cer.toˈme.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cer.toˈme.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /cer.toˈme.o/

Verb

κερτομέω • (kertoméō)

to taunt, sneer at

Conjugation

Present: κερτομέω, κερτομέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κερτομέω	κερτομέεις	κερτομέει	κερτομέετον	κερτομέετον	κερτομέομεν	κερτομέετε	κερτομέουσῐ(ν)
	subjunctive	κερτομέω	κερτομέῃς	κερτομέῃ	κερτομέητον	κερτομέητον	κερτομέωμεν	κερτομέητε	κερτομέωσῐ(ν)
	optative	κερτομέοιμῐ	κερτομέοις	κερτομέοι	κερτομέοιτον	κερτομεοίτην	κερτομέοιμεν	κερτομέοιτε	κερτομέοιεν
	imperative		κερτόμεε	κερτομεέτω	κερτομέετον	κερτομεέτων		κερτομέετε	κερτομεόντων
middle/ passive	indicative	κερτομέομαι	κερτομέῃ, κερτομέει	κερτομέεται	κερτομέεσθον	κερτομέεσθον	κερτομεόμεθᾰ	κερτομέεσθε	κερτομέονται
	subjunctive	κερτομέωμαι	κερτομέῃ	κερτομέηται	κερτομέησθον	κερτομέησθον	κερτομεώμεθᾰ	κερτομέησθε	κερτομέωνται
	optative	κερτομεοίμην	κερτομέοιο	κερτομέοιτο	κερτομέοισθον	κερτομεοίσθην	κερτομεοίμεθᾰ	κερτομέοισθε	κερτομέοιντο
	imperative		κερτομέου	κερτομεέσθω	κερτομέεσθον	κερτομεέσθων		κερτομέεσθε	κερτομεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κερτομέειν				κερτομέεσθαι
participle	m	κερτομέων				κερτομεόμενος
	f	κερτομέουσᾰ				κερτομεομένη
	n	κερτομέον				κερτομεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: κερτομῶ, κερτομοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κερτομῶ	κερτομεῖς	κερτομεῖ	κερτομεῖτον	κερτομεῖτον	κερτομοῦμεν	κερτομεῖτε	κερτομοῦσῐ(ν)
	subjunctive	κερτομῶ	κερτομῇς	κερτομῇ	κερτομῆτον	κερτομῆτον	κερτομῶμεν	κερτομῆτε	κερτομῶσῐ(ν)
	optative	κερτομοίην, κερτομοῖμῐ	κερτομοίης, κερτομοῖς	κερτομοίη, κερτομοῖ	κερτομοῖτον, κερτομοίητον	κερτομοίτην, κερτομοιήτην	κερτομοῖμεν, κερτομοίημεν	κερτομοῖτε, κερτομοίητε	κερτομοῖεν, κερτομοίησᾰν
	imperative		κερτόμει	κερτομείτω	κερτομεῖτον	κερτομείτων		κερτομεῖτε	κερτομούντων
middle/ passive	indicative	κερτομοῦμαι	κερτομεῖ, κερτομῇ	κερτομεῖται	κερτομεῖσθον	κερτομεῖσθον	κερτομούμεθᾰ	κερτομεῖσθε	κερτομοῦνται
	subjunctive	κερτομῶμαι	κερτομῇ	κερτομῆται	κερτομῆσθον	κερτομῆσθον	κερτομώμεθᾰ	κερτομῆσθε	κερτομῶνται
	optative	κερτομοίμην	κερτομοῖο	κερτομοῖτο	κερτομοῖσθον	κερτομοίσθην	κερτομοίμεθᾰ	κερτομοῖσθε	κερτομοῖντο
	imperative		κερτομοῦ	κερτομείσθω	κερτομεῖσθον	κερτομείσθων		κερτομεῖσθε	κερτομείσθων
		active				middle/passive
infinitive		κερτομεῖν				κερτομεῖσθαι
participle	m	κερτομῶν				κερτομούμενος
	f	κερτομοῦσᾰ				κερτομουμένη
	n	κερτομοῦν				κερτομούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐκερτόμεον, ἐκερτομεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκερτόμεον	ἐκερτόμεες	ἐκερτόμεε(ν)	ἐκερτομέετον	ἐκερτομεέτην	ἐκερτομέομεν	ἐκερτομέετε	ἐκερτόμεον
middle/ passive	indicative	ἐκερτομεόμην	ἐκερτομέου	ἐκερτομέετο	ἐκερτομέεσθον	ἐκερτομεέσθην	ἐκερτομεόμεθᾰ	ἐκερτομέεσθε	ἐκερτομέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐκερτόμουν, ἐκερτομούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκερτόμουν	ἐκερτόμεις	ἐκερτόμει	ἐκερτομεῖτον	ἐκερτομείτην	ἐκερτομοῦμεν	ἐκερτομεῖτε	ἐκερτόμουν
middle/ passive	indicative	ἐκερτομούμην	ἐκερτομοῦ	ἐκερτομεῖτο	ἐκερτομεῖσθον	ἐκερτομείσθην	ἐκερτομούμεθᾰ	ἐκερτομεῖσθε	ἐκερτομοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: κερτομήσω, κερτομήσομαι, κερτομηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κερτομήσω	κερτομήσεις	κερτομήσει	κερτομήσετον	κερτομήσετον	κερτομήσομεν	κερτομήσετε	κερτομήσουσῐ(ν)
active	optative	κερτομήσοιμῐ	κερτομήσοις	κερτομήσοι	κερτομήσοιτον	κερτομησοίτην	κερτομήσοιμεν	κερτομήσοιτε	κερτομήσοιεν
middle	indicative	κερτομήσομαι	κερτομήσῃ, κερτομήσει	κερτομήσεται	κερτομήσεσθον	κερτομήσεσθον	κερτομησόμεθᾰ	κερτομήσεσθε	κερτομήσονται
middle	optative	κερτομησοίμην	κερτομήσοιο	κερτομήσοιτο	κερτομήσοισθον	κερτομησοίσθην	κερτομησοίμεθᾰ	κερτομήσοισθε	κερτομήσοιντο
passive	indicative	κερτομηθήσομαι	κερτομηθήσῃ	κερτομηθήσεται	κερτομηθήσεσθον	κερτομηθήσεσθον	κερτομηθησόμεθᾰ	κερτομηθήσεσθε	κερτομηθήσονται
passive	optative	κερτομηθησοίμην	κερτομηθήσοιο	κερτομηθήσοιτο	κερτομηθήσοισθον	κερτομηθησοίσθην	κερτομηθησοίμεθᾰ	κερτομηθήσοισθε	κερτομηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κερτομήσειν			κερτομήσεσθαι		κερτομηθήσεσθαι
participle	m	κερτομήσων			κερτομησόμενος		κερτομηθησόμενος
	f	κερτομήσουσᾰ			κερτομησομένη		κερτομηθησομένη
	n	κερτομῆσον			κερτομησόμενον		κερτομηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐκερτόμησᾰ, ἐκερτομησᾰ́μην, κερτομήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκερτόμησᾰ	ἐκερτόμησᾰς	ἐκερτόμησε(ν)	ἐκερτομήσᾰτον	ἐκερτομησᾰ́την	ἐκερτομήσᾰμεν	ἐκερτομήσᾰτε	ἐκερτόμησᾰν
	subjunctive	κερτομήσω	κερτομήσῃς	κερτομήσῃ	κερτομήσητον	κερτομήσητον	κερτομήσωμεν	κερτομήσητε	κερτομήσωσῐ(ν)
	optative	κερτομήσαιμῐ	κερτομήσειᾰς, κερτομήσαις	κερτομήσειε(ν), κερτομήσαι	κερτομήσαιτον	κερτομησαίτην	κερτομήσαιμεν	κερτομήσαιτε	κερτομήσειᾰν, κερτομήσαιεν
	imperative		κερτόμησον	κερτομησᾰ́τω	κερτομήσᾰτον	κερτομησᾰ́των		κερτομήσᾰτε	κερτομησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκερτομησᾰ́μην	ἐκερτομήσω	ἐκερτομήσᾰτο	ἐκερτομήσᾰσθον	ἐκερτομησᾰ́σθην	ἐκερτομησᾰ́μεθᾰ	ἐκερτομήσᾰσθε	ἐκερτομήσᾰντο
	subjunctive	κερτομήσωμαι	κερτομήσῃ	κερτομήσηται	κερτομήσησθον	κερτομήσησθον	κερτομησώμεθᾰ	κερτομήσησθε	κερτομήσωνται
	optative	κερτομησαίμην	κερτομήσαιο	κερτομήσαιτο	κερτομήσαισθον	κερτομησαίσθην	κερτομησαίμεθᾰ	κερτομήσαισθε	κερτομήσαιντο
	imperative		κερτόμησαι	κερτομησᾰ́σθω	κερτομήσᾰσθον	κερτομησᾰ́σθων		κερτομήσᾰσθε	κερτομησᾰ́σθων
passive	indicative	κερτομήθην	κερτομήθης	κερτομήθη	κερτομήθητον	κερτομηθήτην	κερτομήθημεν	κερτομήθητε	κερτομήθησᾰν
	subjunctive	ἐκερτομηθῶ	ἐκερτομηθῇς	ἐκερτομηθῇ	ἐκερτομηθῆτον	ἐκερτομηθῆτον	ἐκερτομηθῶμεν	ἐκερτομηθῆτε	ἐκερτομηθῶσῐ(ν)
	optative	ἐκερτομηθείην	ἐκερτομηθείης	ἐκερτομηθείη	ἐκερτομηθεῖτον, ἐκερτομηθείητον	ἐκερτομηθείτην, ἐκερτομηθειήτην	ἐκερτομηθεῖμεν, ἐκερτομηθείημεν	ἐκερτομηθεῖτε, ἐκερτομηθείητε	ἐκερτομηθεῖεν, ἐκερτομηθείησᾰν
	imperative		ἐκερτομήθητῐ	ἐκερτομηθήτω	ἐκερτομήθητον	ἐκερτομηθήτων		ἐκερτομήθητε	ἐκερτομηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κερτομῆσαι			κερτομήσᾰσθαι		ἐκερτομηθῆναι
participle	m	κερτομήσᾱς			κερτομησᾰ́μενος		ἐκερτομηθείς
	f	κερτομήσᾱσᾰ			κερτομησᾰμένη		ἐκερτομηθεῖσᾰ
	n	κερτομῆσᾰν			κερτομησᾰ́μενον		ἐκερτομηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: κεκερτόμηκᾰ, κεκερτόμημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεκερτόμηκᾰ	κεκερτόμηκᾰς	κεκερτόμηκε(ν)	κεκερτομήκᾰτον	κεκερτομήκᾰτον	κεκερτομήκᾰμεν	κεκερτομήκᾰτε	κεκερτομήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκερτομήκω	κεκερτομήκῃς	κεκερτομήκῃ	κεκερτομήκητον	κεκερτομήκητον	κεκερτομήκωμεν	κεκερτομήκητε	κεκερτομήκωσῐ(ν)
	optative	κεκερτομήκοιμῐ, κεκερτομηκοίην	κεκερτομήκοις, κεκερτομηκοίης	κεκερτομήκοι, κεκερτομηκοίη	κεκερτομήκοιτον	κεκερτομηκοίτην	κεκερτομήκοιμεν	κεκερτομήκοιτε	κεκερτομήκοιεν
	imperative		κεκερτόμηκε	κεκερτομηκέτω	κεκερτομήκετον	κεκερτομηκέτων		κεκερτομήκετε	κεκερτομηκόντων
middle/ passive	indicative	κεκερτόμημαι	κεκερτόμησαι	κεκερτόμηται	κεκερτόμησθον	κεκερτόμησθον	κεκερτομήμεθᾰ	κεκερτόμησθε	κεκερτόμηνται
	subjunctive	κεκερτομημένος ὦ	κεκερτομημένος ᾖς	κεκερτομημένος ᾖ	κεκερτομημένω ἦτον	κεκερτομημένω ἦτον	κεκερτομημένοι ὦμεν	κεκερτομημένοι ἦτε	κεκερτομημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεκερτομημένος εἴην	κεκερτομημένος εἴης	κεκερτομημένος εἴη	κεκερτομημένω εἴητον/εἶτον	κεκερτομημένω εἰήτην/εἴτην	κεκερτομημένοι εἴημεν/εἶμεν	κεκερτομημένοι εἴητε/εἶτε	κεκερτομημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κεκερτόμησο	κεκερτομήσθω	κεκερτόμησθον	κεκερτομήσθων		κεκερτόμησθε	κεκερτομήσθων
		active				middle/passive
infinitive		κεκερτομηκέναι				κεκερτομῆσθαι
participle	m	κεκερτομηκώς				κεκερτομημένος
	f	κεκερτομηκυῖᾰ				κεκερτομημένη
	n	κεκερτομηκός				κεκερτομημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἐπῐκερτομέω (epikertoméō)
κερτόμησῐς (kertómēsis)
κερτομῐ́ᾱ (kertomíā)
κερτομῐκός (kertomikós)
κερτομῐστής (kertomistḗs)
κέρτομος (kértomos)