κεκλήγοντες

κεκλήγοντες

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ke.klɛ̌ː.ɡon.tes/ → /keˈkli.ɣon.tes/ → /ceˈkli.ɣon.des/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ke.klɛ̌ː.ɡon.tes/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kɛˈkle.ɡon.tɛs/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /keˈkli.ɣon.tes/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ceˈkli.ɣon.tes/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ceˈkli.ɣon.des/

Adjective

κεκλήγοντες • (keklḗgontes)

1. masculine nominative/vocative plural of κεκλήγων (keklḗgōn)