κατοικητοῦ

κατοικητοῦ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.ti.ciˈtu/

• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ty.ciˈtu/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ti.ciˈtu/

Noun

κατοικητοῦ • (katoikētoû)

1. genitive singular of κατοικητής (katoikētḗs)