κατοικάς

κατοικάς

Ancient Greek

Alternative forms

• κατοικίς (katoikís)

Etymology

From κατοικέω (katoikéō, “dwell, inhabit”) +‎ -άς (-ás, “a noun forming suffix”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.toi̯.kás/ → /ka.tyˈkas/ → /ka.tiˈkas/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.toi̯.kás/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.tyˈkas/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.tyˈkas/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.tyˈkas/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.tiˈkas/

Noun

κᾰτοικάς • (katoikás) f (genitive κᾰτοικάδος); third declension

1. a household

Declension

Third declension of ἡ κᾰτοικᾰ́ς; τῆς κᾰτοικᾰ́δος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ κᾰτοικᾰ́ς hē katoikás	τὼ κᾰτοικᾰ́δε tṑ katoikáde	αἱ κᾰτοικᾰ́δες hai katoikádes
Genitive	τῆς κᾰτοικᾰ́δος tês katoikádos	τοῖν κᾰτοικᾰ́δοιν toîn katoikádoin	τῶν κᾰτοικᾰ́δων tôn katoikádōn
Dative	τῇ κᾰτοικᾰ́δῐ têi katoikádi	τοῖν κᾰτοικᾰ́δοιν toîn katoikádoin	ταῖς κᾰτοικᾰ́σῐ / κᾰτοικᾰ́σῐν taîs katoikási(n)
Accusative	τὴν κᾰτοικᾰ́δᾰ tḕn katoikáda	τὼ κᾰτοικᾰ́δε tṑ katoikáde	τᾱ̀ς κᾰτοικᾰ́δᾰς tā̀s katoikádas
Vocative	κᾰτοικᾰ́ς katoikás	κᾰτοικᾰ́δε katoikáde	κᾰτοικᾰ́δες katoikádes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ds.

Further reading

• “κατοικάς”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press