καταπολεμήσαντες

καταπολεμήσαντες

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.ta.po.le.mɛ̌ː.san.tes/ → /ka.ta.po.leˈmi.san.tes/ → /ka.ta.po.leˈmi.san.des/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.po.le.mɛ̌ː.san.tes/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ta.po.lɛˈme.san.tɛs/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ta.po.leˈmi.san.tes/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ta.po.leˈmi.san.tes/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ta.po.leˈmi.san.des/

Mark the vowel length of the ambiguous vowels α, α and α by adding a macron after each one if it is long, or a breve if it is short. By default, Module:grc-pronunciation assumes it is short if unmarked.
[This message shows only in preview mode.]

Participle

καταπολεμήσαντες • (katapolemḗsantes)

1. masculine nominative/vocative plural of καταπολεμήσας (katapolemḗsas)
   1. having warred

Declension

First and third declension of καταπολεμήσᾱς; καταπολεμήσᾱσᾰ; καταπολεμῆσᾰν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		καταπολεμήσᾱς katapolemḗsās	καταπολεμήσᾱσᾰ katapolemḗsāsa	καταπολεμῆσᾰν katapolemêsan		καταπολεμήσᾰντε katapolemḗsante	καταπολεμησᾱ́σᾱ katapolemēsā́sā	καταπολεμήσᾰντε katapolemḗsante		καταπολεμήσᾰντες katapolemḗsantes	καταπολεμήσᾱσαι katapolemḗsāsai	καταπολεμήσᾰντᾰ katapolemḗsanta
Genitive		καταπολεμήσᾰντος katapolemḗsantos	καταπολεμησᾱ́σης katapolemēsā́sēs	καταπολεμήσᾰντος katapolemḗsantos		καταπολεμησᾰ́ντοιν katapolemēsántoin	καταπολεμησᾱ́σαιν katapolemēsā́sain	καταπολεμησᾰ́ντοιν katapolemēsántoin		καταπολεμησᾰ́ντων katapolemēsántōn	καταπολεμησᾱσῶν katapolemēsāsôn	καταπολεμησᾰ́ντων katapolemēsántōn
Dative		καταπολεμήσᾰντῐ katapolemḗsanti	καταπολεμησᾱ́σῃ katapolemēsā́sēi	καταπολεμήσᾰντῐ katapolemḗsanti		καταπολεμησᾰ́ντοιν katapolemēsántoin	καταπολεμησᾱ́σαιν katapolemēsā́sain	καταπολεμησᾰ́ντοιν katapolemēsántoin		καταπολεμήσᾱσῐ / καταπολεμήσᾱσῐν katapolemḗsāsi(n)	καταπολεμησᾱ́σαις katapolemēsā́sais	καταπολεμήσᾱσῐ / καταπολεμήσᾱσῐν katapolemḗsāsi(n)
Accusative		καταπολεμήσᾰντᾰ katapolemḗsanta	καταπολεμήσᾱσᾰν katapolemḗsāsan	καταπολεμῆσᾰν katapolemêsan		καταπολεμήσᾰντε katapolemḗsante	καταπολεμησᾱ́σᾱ katapolemēsā́sā	καταπολεμήσᾰντε katapolemḗsante		καταπολεμήσᾰντᾰς katapolemḗsantas	καταπολεμησᾱ́σᾱς katapolemēsā́sās	καταπολεμήσᾰντᾰ katapolemḗsanta
Vocative		καταπολεμήσᾱς katapolemḗsās	καταπολεμήσᾱσᾰ katapolemḗsāsa	καταπολεμῆσᾰν katapolemêsan		καταπολεμήσᾰντε katapolemḗsante	καταπολεμησᾱ́σᾱ katapolemēsā́sā	καταπολεμήσᾰντε katapolemḗsante		καταπολεμήσᾰντες katapolemḗsantes	καταπολεμήσᾱσαι katapolemḗsāsai	καταπολεμήσᾰντᾰ katapolemḗsanta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		καταπολεμησᾰ́ντως katapolemēsántōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.