καταλυσάμενος

καταλυσάμενος

Ancient Greek

Etymology

From καταλύω (katalúō, “destroy”) +‎ -μενος (-menos, “a suffix forming aorist middle participles”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.ta.ly.sá.me.nos/ → /ka.ta.lyˈsa.me.nos/ → /ka.ta.liˈsa.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.ly.sá.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ta.lyˈsa.mɛ.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ta.lyˈsa.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ta.lyˈsa.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ta.liˈsa.me.nos/

Mark the vowel length of the ambiguous vowels α, α, υ and ά by adding a macron after each one if it is long, or a breve if it is short. By default, Module:grc-pronunciation assumes it is short if unmarked.
[This message shows only in preview mode.]

Participle

καταλυσάμενος • (katalusámenos) m (feminine καταλῡσᾰμένη, neuter καταλῡσᾰ́μενον); first/second declension

1. middle aorist participle of καταλύω (katalúō)

Declension

First and second declension of καταλῡσᾰ́μενος; καταλῡσᾰμένη; καταλῡσᾰ́μενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		καταλῡσᾰ́μενος katalūsámenos	καταλῡσᾰμένη katalūsaménē	καταλῡσᾰ́μενον katalūsámenon		καταλῡσᾰμένω katalūsaménō	καταλῡσᾰμένᾱ katalūsaménā	καταλῡσᾰμένω katalūsaménō		καταλῡσᾰ́μενοι katalūsámenoi	καταλῡσᾰ́μεναι katalūsámenai	καταλῡσᾰ́μενᾰ katalūsámena
Genitive		καταλῡσᾰμένου katalūsaménou	καταλῡσᾰμένης katalūsaménēs	καταλῡσᾰμένου katalūsaménou		καταλῡσᾰμένοιν katalūsaménoin	καταλῡσᾰμέναιν katalūsaménain	καταλῡσᾰμένοιν katalūsaménoin		καταλῡσᾰμένων katalūsaménōn	καταλῡσᾰμένων katalūsaménōn	καταλῡσᾰμένων katalūsaménōn
Dative		καταλῡσᾰμένῳ katalūsaménōi	καταλῡσᾰμένῃ katalūsaménēi	καταλῡσᾰμένῳ katalūsaménōi		καταλῡσᾰμένοιν katalūsaménoin	καταλῡσᾰμέναιν katalūsaménain	καταλῡσᾰμένοιν katalūsaménoin		καταλῡσᾰμένοις katalūsaménois	καταλῡσᾰμέναις katalūsaménais	καταλῡσᾰμένοις katalūsaménois
Accusative		καταλῡσᾰ́μενον katalūsámenon	καταλῡσᾰμένην katalūsaménēn	καταλῡσᾰ́μενον katalūsámenon		καταλῡσᾰμένω katalūsaménō	καταλῡσᾰμένᾱ katalūsaménā	καταλῡσᾰμένω katalūsaménō		καταλῡσᾰμένους katalūsaménous	καταλῡσᾰμένᾱς katalūsaménās	καταλῡσᾰ́μενᾰ katalūsámena
Vocative		καταλῡσᾰ́μενε katalūsámene	καταλῡσᾰμένη katalūsaménē	καταλῡσᾰ́μενον katalūsámenon		καταλῡσᾰμένω katalūsaménō	καταλῡσᾰμένᾱ katalūsaménā	καταλῡσᾰμένω katalūsaménō		καταλῡσᾰ́μενοι katalūsámenoi	καταλῡσᾰ́μεναι katalūsámenai	καταλῡσᾰ́μενᾰ katalūsámena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		καταλῡσᾰμένως katalūsaménōs				καταλῡσᾰμενώτερος katalūsamenṓteros				καταλῡσᾰμενώτᾰτος katalūsamenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.