κατακοιμηθῆναι

κατακοιμηθῆναι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.ta.koi̯.mɛː.tʰɛ̂ː.nai̯/ → /ka.ta.ky.miˈθi.nɛ/ → /ka.ta.ci.miˈθi.ne/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.koi̯.mɛː.tʰɛ̂ː.nai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ta.ky.meˈtʰe.nɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ta.ky.miˈθi.nɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ta.cy.miˈθi.ne/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ta.ci.miˈθi.ne/

Verb

κᾰτᾰκοιμηθῆναι • (katakoimēthênai)

1. aorist passive infinitive of κατακοιμάω (katakoimáō)