καρέκλα

Greek

Alternative forms

καθέκλα (kathékla) – dated, formal

Etymology

Borrowed from Venetian carega (“chair”), from Latin cathedra (“chair”), from Ancient Greek καθέδρᾱ (kathédrā, “seat”). Doublet of καθέδρα (kathédra).

Pronunciation

IPA^(key): /kaˈɾekla/
Hyphenation: κα‧ρέ‧κλα

Noun

καρέκλα • (karékla) f (plural καρέκλες)

(furniture) chair
Εκεί που πήγα να κάτσω, κάποιος μου τράβηξε την καρέκλα κι έπεσα στον κώλο μου! ― Ekeí pou píga na kátso, kápoios mou trávixe tin karékla ki épesa ston kólo mou! ― As I was going to sit down, someone pulled the chair out from under me and I fell on my arse!
Synonym: κάθισμα (káthisma)
(figuratively) seat (membership in an organization, particularly a representative body and/or the power associated therewith)
Αυτός μόνο για την καρέκλα του ενδιαφέρεται, όχι για τους ψηφοφόρους του. ― Aftós móno gia tin karékla tou endiaféretai, óchi gia tous psifofórous tou. ― He only cares about his seat, not his constituents.
Synonym: έδρα (édra)

Declension

declension of καρέκλα

	singular	plural
nominative	καρέκλα •	καρέκλες •
genitive	καρέκλας •	καρεκλών •
accusative	καρέκλα •	καρέκλες •
vocative	καρέκλα •	καρέκλες •

Coordinate terms

θρόνος m (thrónos, “throne”)
τραπέζι n (trapézi, “table”)

Derived terms

καρεκλάκι n (karekláki) (diminutive)
καρεκλίτσα f (kareklítsa) (diminutive)
καρεκλάδικο n (karekládiko, “chair factory, chair workshop”)
καρεκλάς m (kareklás, “chair maker”)
καρεκλοπόδαρο n (kareklopódaro, “chair leg”)

καρεκλοθήρας m (kareklothíras, “corrupt politician”) (pejorative)
καρεκλοκένταυρος m (kareklokéntavros, “obstructive bureaucrat”) (derogatory)
αναπηρική καρέκλα f (anapirikí karékla, “wheelchair”)
ηλεκτρική καρέκλα f (ilektrikí karékla, “electric chair”)
περιστρεφόμενη καρέκλα f (peristrefómeni karékla, “swivel chair”)