κανονικός
Greek
Etymology
From the Ancient Greek κανονικός (kanonikós).
Pronunciation
- IPA(key): /kanoniˈkos/
- Hyphenation: κα‧νο‧νι‧κός
Adjective
κανονικός • (kanonikós) m (feminine κανονική, neuter κανονικό)
- regular, usual
- (grammar) regular (as in regular verb)
Declension
declension of κανονικός
| number case / gender | singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | κανονικός | κανονική | κανονικό | κανονικοί | κανονικές | κανονικά |
| genitive | κανονικού | κανονικής | κανονικού | κανονικών | κανονικών | κανονικών |
| accusative | κανονικό | κανονική | κανονικό | κανονικούς | κανονικές | κανονικά |
| vocative | κανονικέ | κανονική | κανονικό | κανονικοί | κανονικές | κανονικά |
| derivations | comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο κανονικός, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο κανονικός (o pio kanonikós), etc.) | |||||
Antonyms
- ανώμαλος (anómalos, “irregular”)