καλλύνω

Ancient Greek

Etymology

Ultimately from καλός (kalós, “beautiful”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kal.ly̌ː.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kalˈly.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /kalˈly.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kalˈly.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kaˈli.no/

Verb

κᾰλλῡ́νω • (kallū́nō)

to beautify
(figurative) to gloss over
(in the mediopassive) to pride oneself in a thing
to sweep clean
Synonyms: κορέω (koréō), σᾰρόω (saróō)

Conjugation

Present: κᾰλλῡ́νω, κᾰλλῡ́νομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰλλῡ́νω	κᾰλλῡ́νεις	κᾰλλῡ́νει	κᾰλλῡ́νετον	κᾰλλῡ́νετον	κᾰλλῡ́νομεν	κᾰλλῡ́νετε	κᾰλλῡ́νουσῐ(ν)
	subjunctive	κᾰλλῡ́νω	κᾰλλῡ́νῃς	κᾰλλῡ́νῃ	κᾰλλῡ́νητον	κᾰλλῡ́νητον	κᾰλλῡ́νωμεν	κᾰλλῡ́νητε	κᾰλλῡ́νωσῐ(ν)
	optative	κᾰλλῡ́νοιμῐ	κᾰλλῡ́νοις	κᾰλλῡ́νοι	κᾰλλῡ́νοιτον	κᾰλλῡνοίτην	κᾰλλῡ́νοιμεν	κᾰλλῡ́νοιτε	κᾰλλῡ́νοιεν
	imperative		κᾰ́λλῡνε	κᾰλλῡνέτω	κᾰλλῡ́νετον	κᾰλλῡνέτων		κᾰλλῡ́νετε	κᾰλλῡνόντων
middle/ passive	indicative	κᾰλλῡ́νομαι	κᾰλλῡ́νῃ, κᾰλλῡ́νει	κᾰλλῡ́νεται	κᾰλλῡ́νεσθον	κᾰλλῡ́νεσθον	κᾰλλῡνόμεθᾰ	κᾰλλῡ́νεσθε	κᾰλλῡ́νονται
	subjunctive	κᾰλλῡ́νωμαι	κᾰλλῡ́νῃ	κᾰλλῡ́νηται	κᾰλλῡ́νησθον	κᾰλλῡ́νησθον	κᾰλλῡνώμεθᾰ	κᾰλλῡ́νησθε	κᾰλλῡ́νωνται
	optative	κᾰλλῡνοίμην	κᾰλλῡ́νοιο	κᾰλλῡ́νοιτο	κᾰλλῡ́νοισθον	κᾰλλῡνοίσθην	κᾰλλῡνοίμεθᾰ	κᾰλλῡ́νοισθε	κᾰλλῡ́νοιντο
	imperative		κᾰλλῡ́νου	κᾰλλῡνέσθω	κᾰλλῡ́νεσθον	κᾰλλῡνέσθων		κᾰλλῡ́νεσθε	κᾰλλῡνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κᾰλλῡ́νειν				κᾰλλῡ́νεσθαι
participle	m	κᾰλλῡ́νων				κᾰλλῡνόμενος
	f	κᾰλλῡ́νουσᾰ				κᾰλλῡνομένη
	n	κᾰλλῦνον				κᾰλλῡνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

κᾰλλυντήρῐος (kalluntḗrios)
κᾰλλυντής (kalluntḗs)
κᾰ́λλυντρον (kálluntron)
κᾰ́λλυσμᾰ (kállusma)

Descendants

→ Translingual: Calluna

καλλύνω

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Derived terms

Descendants

Further reading