κακότεχνος

κακότεχνος

Ancient Greek

Etymology

From κακός (kakós, “bad”) +‎ τέχνη (tékhnē, “art, craft, practice”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.kó.te.kʰnos/ → /kaˈko.te.xnos/ → /kaˈko.te.xnos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.kó.te.kʰnos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kaˈko.te.kʰnos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kaˈko.te.xnos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kaˈko.te.xnos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kaˈko.te.xnos/

Adjective

κᾰκότεχνος • (kakótekhnos) m or f (neuter κᾰκότεχνον); second declension

1. artful, using evil practices, with bad art

Declension

Second declension of κᾰκότεχνος; κᾰκότεχνον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		κᾰκότεχνος kakótekhnos	κᾰκότεχνον kakótekhnon		κᾰκοτέχνω kakotékhnō	κᾰκοτέχνω kakotékhnō		κᾰκότεχνοι kakótekhnoi	κᾰκότεχνᾰ kakótekhna
Genitive		κᾰκοτέχνου kakotékhnou	κᾰκοτέχνου kakotékhnou		κᾰκοτέχνοιν kakotékhnoin	κᾰκοτέχνοιν kakotékhnoin		κᾰκοτέχνων kakotékhnōn	κᾰκοτέχνων kakotékhnōn
Dative		κᾰκοτέχνῳ kakotékhnōi	κᾰκοτέχνῳ kakotékhnōi		κᾰκοτέχνοιν kakotékhnoin	κᾰκοτέχνοιν kakotékhnoin		κᾰκοτέχνοις kakotékhnois	κᾰκοτέχνοις kakotékhnois
Accusative		κᾰκότεχνον kakótekhnon	κᾰκότεχνον kakótekhnon		κᾰκοτέχνω kakotékhnō	κᾰκοτέχνω kakotékhnō		κᾰκοτέχνους kakotékhnous	κᾰκότεχνᾰ kakótekhna
Vocative		κᾰκότεχνε kakótekhne	κᾰκότεχνον kakótekhnon		κᾰκοτέχνω kakotékhnō	κᾰκοτέχνω kakotékhnō		κᾰκότεχνοι kakótekhnoi	κᾰκότεχνᾰ kakótekhna
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		κᾰκοτέχνως kakotékhnōs			κᾰκοτεχνότερος kakotekhnóteros			κᾰκοτεχνότᾰτος kakotekhnótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “κακότεχνος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press