κακόθυμος

κακόθυμος

Ancient Greek

Etymology

From κακός (kakós, “bad”) +‎ θυμός (thumós, “spirit, soul”)

Adjective

κακόθυμος • (kakóthumos) m or f (neuter κακόθυμον); second declension

1. ill-disposed

Declension

Second declension of κακόθυμος; κακόθυμον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		κακόθυμος kakóthumos	κακόθυμον kakóthumon		κακοθύμω kakothúmō	κακοθύμω kakothúmō		κακόθυμοι kakóthumoi	κακόθυμᾰ kakóthuma
Genitive		κακοθύμου kakothúmou	κακοθύμου kakothúmou		κακοθύμοιν kakothúmoin	κακοθύμοιν kakothúmoin		κακοθύμων kakothúmōn	κακοθύμων kakothúmōn
Dative		κακοθύμῳ kakothúmōi	κακοθύμῳ kakothúmōi		κακοθύμοιν kakothúmoin	κακοθύμοιν kakothúmoin		κακοθύμοις kakothúmois	κακοθύμοις kakothúmois
Accusative		κακόθυμον kakóthumon	κακόθυμον kakóthumon		κακοθύμω kakothúmō	κακοθύμω kakothúmō		κακοθύμους kakothúmous	κακόθυμᾰ kakóthuma
Vocative		κακόθυμε kakóthume	κακόθυμον kakóthumon		κακοθύμω kakothúmō	κακοθύμω kakothúmō		κακόθυμοι kakóthumoi	κακόθυμᾰ kakóthuma
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		κακοθύμως kakothúmōs			κακοθυμότερος kakothumóteros			κακοθυμότᾰτος kakothumótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “κακόθυμος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press