κακουργέω

κακουργέω

Ancient Greek

Etymology

From κακοῦργος (kakoûrgos, “malicious, evildoer”) +‎ -έω (-éō, “verb forming suffix”)

Verb

κακουργέω • (kakourgéō)

1. do evil, work wickedness, be vicious,
2. (of discussion) use captious or unfair arguments,
3. maltreat, injure,
4. ravage a country
5. spoil the argument
6. corrupt, falsify

Inflection

   Present: κακουργέω, κακουργέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κακουργέω	κακουργέεις	κακουργέει	κακουργέετον	κακουργέετον	κακουργέομεν	κακουργέετε	κακουργέουσῐ(ν)
	subjunctive	κακουργέω	κακουργέῃς	κακουργέῃ	κακουργέητον	κακουργέητον	κακουργέωμεν	κακουργέητε	κακουργέωσῐ(ν)
	optative	κακουργέοιμῐ	κακουργέοις	κακουργέοι	κακουργέοιτον	κακουργεοίτην	κακουργέοιμεν	κακουργέοιτε	κακουργέοιεν
	imperative		κακούργεε	κακουργεέτω	κακουργέετον	κακουργεέτων		κακουργέετε	κακουργεόντων
middle/ passive	indicative	κακουργέομαι	κακουργέῃ, κακουργέει	κακουργέεται	κακουργέεσθον	κακουργέεσθον	κακουργεόμεθᾰ	κακουργέεσθε	κακουργέονται
	subjunctive	κακουργέωμαι	κακουργέῃ	κακουργέηται	κακουργέησθον	κακουργέησθον	κακουργεώμεθᾰ	κακουργέησθε	κακουργέωνται
	optative	κακουργεοίμην	κακουργέοιο	κακουργέοιτο	κακουργέοισθον	κακουργεοίσθην	κακουργεοίμεθᾰ	κακουργέοισθε	κακουργέοιντο
	imperative		κακουργέου	κακουργεέσθω	κακουργέεσθον	κακουργεέσθων		κακουργέεσθε	κακουργεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κακουργέειν				κακουργέεσθαι
participle	m	κακουργέων				κακουργεόμενος
	f	κακουργέουσᾰ				κακουργεομένη
	n	κακουργέον				κακουργεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: κακουργῶ, κακουργοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κακουργῶ	κακουργεῖς	κακουργεῖ	κακουργεῖτον	κακουργεῖτον	κακουργοῦμεν	κακουργεῖτε	κακουργοῦσῐ(ν)
	subjunctive	κακουργῶ	κακουργῇς	κακουργῇ	κακουργῆτον	κακουργῆτον	κακουργῶμεν	κακουργῆτε	κακουργῶσῐ(ν)
	optative	κακουργοίην, κακουργοῖμῐ	κακουργοίης, κακουργοῖς	κακουργοίη, κακουργοῖ	κακουργοῖτον, κακουργοίητον	κακουργοίτην, κακουργοιήτην	κακουργοῖμεν, κακουργοίημεν	κακουργοῖτε, κακουργοίητε	κακουργοῖεν, κακουργοίησᾰν
	imperative		κακούργει	κακουργείτω	κακουργεῖτον	κακουργείτων		κακουργεῖτε	κακουργούντων
middle/ passive	indicative	κακουργοῦμαι	κακουργεῖ, κακουργῇ	κακουργεῖται	κακουργεῖσθον	κακουργεῖσθον	κακουργούμεθᾰ	κακουργεῖσθε	κακουργοῦνται
	subjunctive	κακουργῶμαι	κακουργῇ	κακουργῆται	κακουργῆσθον	κακουργῆσθον	κακουργώμεθᾰ	κακουργῆσθε	κακουργῶνται
	optative	κακουργοίμην	κακουργοῖο	κακουργοῖτο	κακουργοῖσθον	κακουργοίσθην	κακουργοίμεθᾰ	κακουργοῖσθε	κακουργοῖντο
	imperative		κακουργοῦ	κακουργείσθω	κακουργεῖσθον	κακουργείσθων		κακουργεῖσθε	κακουργείσθων
		active				middle/passive
infinitive		κακουργεῖν				κακουργεῖσθαι
participle	m	κακουργῶν				κακουργούμενος
	f	κακουργοῦσᾰ				κακουργουμένη
	n	κακουργοῦν				κακουργούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: κακοῡ́ργεον, κακοῡργεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κακοῡ́ργεον	κακοῡ́ργεες	κακοῡ́ργεε(ν)	κακοῡργέετον	κακοῡργεέτην	κακοῡργέομεν	κακοῡργέετε	κακοῡ́ργεον
middle/ passive	indicative	κακοῡργεόμην	κακοῡργέου	κακοῡργέετο	κακοῡργέεσθον	κακοῡργεέσθην	κακοῡργεόμεθᾰ	κακοῡργέεσθε	κακοῡργέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: κακοῡ́ργουν, κακοῡργούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κακοῡ́ργουν	κακοῡ́ργεις	κακοῡ́ργει	κακοῡργεῖτον	κακοῡργείτην	κακοῡργοῦμεν	κακοῡργεῖτε	κακοῡ́ργουν
middle/ passive	indicative	κακοῡργούμην	κακοῡργοῦ	κακοῡργεῖτο	κακοῡργεῖσθον	κακοῡργείσθην	κακοῡργούμεθᾰ	κακοῡργεῖσθε	κακοῡργοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κακουργήσω, κακουργήσομαι, κακουργηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κακουργήσω	κακουργήσεις	κακουργήσει	κακουργήσετον	κακουργήσετον	κακουργήσομεν	κακουργήσετε	κακουργήσουσῐ(ν)
	optative	κακουργήσοιμῐ	κακουργήσοις	κακουργήσοι	κακουργήσοιτον	κακουργησοίτην	κακουργήσοιμεν	κακουργήσοιτε	κακουργήσοιεν
middle	indicative	κακουργήσομαι	κακουργήσῃ, κακουργήσει	κακουργήσεται	κακουργήσεσθον	κακουργήσεσθον	κακουργησόμεθᾰ	κακουργήσεσθε	κακουργήσονται
	optative	κακουργησοίμην	κακουργήσοιο	κακουργήσοιτο	κακουργήσοισθον	κακουργησοίσθην	κακουργησοίμεθᾰ	κακουργήσοισθε	κακουργήσοιντο
passive	indicative	κακουργηθήσομαι	κακουργηθήσῃ	κακουργηθήσεται	κακουργηθήσεσθον	κακουργηθήσεσθον	κακουργηθησόμεθᾰ	κακουργηθήσεσθε	κακουργηθήσονται
	optative	κακουργηθησοίμην	κακουργηθήσοιο	κακουργηθήσοιτο	κακουργηθήσοισθον	κακουργηθησοίσθην	κακουργηθησοίμεθᾰ	κακουργηθήσοισθε	κακουργηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κακουργήσειν			κακουργήσεσθαι		κακουργηθήσεσθαι
participle	m	κακουργήσων			κακουργησόμενος		κακουργηθησόμενος
	f	κακουργήσουσᾰ			κακουργησομένη		κακουργηθησομένη
	n	κακουργῆσον			κακουργησόμενον		κακουργηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: κακοῡ́ργησᾰ, κακοῡργησᾰ́μην, κακοῡργήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κακοῡ́ργησᾰ	κακοῡ́ργησᾰς	κακοῡ́ργησε(ν)	κακοῡργήσᾰτον	κακοῡργησᾰ́την	κακοῡργήσᾰμεν	κακοῡργήσᾰτε	κακοῡ́ργησᾰν
	subjunctive	κακουργήσω	κακουργήσῃς	κακουργήσῃ	κακουργήσητον	κακουργήσητον	κακουργήσωμεν	κακουργήσητε	κακουργήσωσῐ(ν)
	optative	κακουργήσαιμῐ	κακουργήσειᾰς, κακουργήσαις	κακουργήσειε(ν), κακουργήσαι	κακουργήσαιτον	κακουργησαίτην	κακουργήσαιμεν	κακουργήσαιτε	κακουργήσειᾰν, κακουργήσαιεν
	imperative		κακούργησον	κακουργησᾰ́τω	κακουργήσᾰτον	κακουργησᾰ́των		κακουργήσᾰτε	κακουργησᾰ́ντων
middle	indicative	κακοῡργησᾰ́μην	κακοῡργήσω	κακοῡργήσᾰτο	κακοῡργήσᾰσθον	κακοῡργησᾰ́σθην	κακοῡργησᾰ́μεθᾰ	κακοῡργήσᾰσθε	κακοῡργήσᾰντο
	subjunctive	κακουργήσωμαι	κακουργήσῃ	κακουργήσηται	κακουργήσησθον	κακουργήσησθον	κακουργησώμεθᾰ	κακουργήσησθε	κακουργήσωνται
	optative	κακουργησαίμην	κακουργήσαιο	κακουργήσαιτο	κακουργήσαισθον	κακουργησαίσθην	κακουργησαίμεθᾰ	κακουργήσαισθε	κακουργήσαιντο
	imperative		κακούργησαι	κακουργησᾰ́σθω	κακουργήσᾰσθον	κακουργησᾰ́σθων		κακουργήσᾰσθε	κακουργησᾰ́σθων
passive	indicative	κακοῡργήθην	κακοῡργήθης	κακοῡργήθη	κακοῡργήθητον	κακοῡργηθήτην	κακοῡργήθημεν	κακοῡργήθητε	κακοῡργήθησᾰν
	subjunctive	κακουργηθῶ	κακουργηθῇς	κακουργηθῇ	κακουργηθῆτον	κακουργηθῆτον	κακουργηθῶμεν	κακουργηθῆτε	κακουργηθῶσῐ(ν)
	optative	κακουργηθείην	κακουργηθείης	κακουργηθείη	κακουργηθεῖτον, κακουργηθείητον	κακουργηθείτην, κακουργηθειήτην	κακουργηθεῖμεν, κακουργηθείημεν	κακουργηθεῖτε, κακουργηθείητε	κακουργηθεῖεν, κακουργηθείησᾰν
	imperative		κακουργήθητῐ	κακουργηθήτω	κακουργήθητον	κακουργηθήτων		κακουργήθητε	κακουργηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κακουργῆσαι			κακουργήσᾰσθαι		κακουργηθῆναι
participle	m	κακουργήσᾱς			κακουργησᾰ́μενος		κακουργηθείς
	f	κακουργήσᾱσᾰ			κακουργησᾰμένη		κακουργηθεῖσᾰ
	n	κακουργῆσᾰν			κακουργησᾰ́μενον		κακουργηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: κακοῡ́ργηκᾰ, κακοῡ́ργημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κακοῡ́ργηκᾰ	κακοῡ́ργηκᾰς	κακοῡ́ργηκε(ν)	κακοῡργήκᾰτον	κακοῡργήκᾰτον	κακοῡργήκᾰμεν	κακοῡργήκᾰτε	κακοῡργήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κακοῡργήκω	κακοῡργήκῃς	κακοῡργήκῃ	κακοῡργήκητον	κακοῡργήκητον	κακοῡργήκωμεν	κακοῡργήκητε	κακοῡργήκωσῐ(ν)
	optative	κακοῡργήκοιμῐ, κακοῡργηκοίην	κακοῡργήκοις, κακοῡργηκοίης	κακοῡργήκοι, κακοῡργηκοίη	κακοῡργήκοιτον	κακοῡργηκοίτην	κακοῡργήκοιμεν	κακοῡργήκοιτε	κακοῡργήκοιεν
	imperative		κακοῡ́ργηκε	κακοῡργηκέτω	κακοῡργήκετον	κακοῡργηκέτων		κακοῡργήκετε	κακοῡργηκόντων
middle/ passive	indicative	κακοῡ́ργημαι	κακοῡ́ργησαι	κακοῡ́ργηται	κακοῡ́ργησθον	κακοῡ́ργησθον	κακοῡργήμεθᾰ	κακοῡ́ργησθε	κακοῡ́ργηνται
	subjunctive	κακοῡργημένος ὦ	κακοῡργημένος ᾖς	κακοῡργημένος ᾖ	κακοῡργημένω ἦτον	κακοῡργημένω ἦτον	κακοῡργημένοι ὦμεν	κακοῡργημένοι ἦτε	κακοῡργημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κακοῡργημένος εἴην	κακοῡργημένος εἴης	κακοῡργημένος εἴη	κακοῡργημένω εἴητον/εἶτον	κακοῡργημένω εἰήτην/εἴτην	κακοῡργημένοι εἴημεν/εἶμεν	κακοῡργημένοι εἴητε/εἶτε	κακοῡργημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κακοῡ́ργησο	κακοῡργήσθω	κακοῡ́ργησθον	κακοῡργήσθων		κακοῡ́ργησθε	κακοῡργήσθων
		active				middle/passive
infinitive		κακοῡργηκέναι				κακοῡργῆσθαι
participle	m	κακοῡργηκώς				κακοῡργημένος
	f	κακοῡργηκυῖᾰ				κακοῡργημένη
	n	κακοῡργηκός				κακοῡργημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: κακοῡργήκειν, κακοῡργήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κακοῡργήκειν, κακοῡργήκη	κακοῡργήκεις, κακοῡργήκης	κακοῡργήκει(ν)	κακοῡργήκετον	κακοῡργηκέτην	κακοῡργήκεμεν	κακοῡργήκετε	κακοῡργήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	κακοῡργήμην	κακοῡ́ργησο	κακοῡ́ργητο	κακοῡ́ργησθον	κακοῡργήσθην	κακοῡργήμεθᾰ	κακοῡ́ργησθε	κακοῡ́ργηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “κακουργέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press