κακογαμημένος

κακογαμημένος

Greek

Etymology

κακο- (kako-, “bad”) +‎ γαμημένος (gamiménos, “fucked”, perfect participle of γαμιέμαι).

Pronunciation

• IPA^(key): /ka.ko.ɣa.miˈme.nos/
• Hyphenation: κα‧κο‧γα‧μη‧μέ‧νος

Participle

κακογαμημένος • (kakogamiménos) m (feminine κακογαμημένη, neuter κακογαμημένο)

1. (colloquial, vulgar) badly-fucked (fucked in an unsatisfying, inadequate way)

   Αυτή ποτέ δεν χαμογελάει. Πρέπει να είναι κακογαμημένη από τον άντρα της.

   Aftí poté den chamogeláei. Prépei na eínai kakogamiméni apó ton ántra tis.

   She never smiles. She must be being inadequately fucked by her husband.

Declension

Declension of κακογαμημένος

number  case \\ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	κακογαμημένος •	κακογαμημένη •	κακογαμημένο •	κακογαμημένοι •	κακογαμημένες •	κακογαμημένα •
genitive	κακογαμημένου •	κακογαμημένης •	κακογαμημένου •	κακογαμημένων •	κακογαμημένων •	κακογαμημένων •
accusative	κακογαμημένο •	κακογαμημένη •	κακογαμημένο •	κακογαμημένους •	κακογαμημένες •	κακογαμημένα •
vocative	κακογαμημένε •	κακογαμημένη •	κακογαμημένο •	κακογαμημένοι •	κακογαμημένες •	κακογαμημένα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κακογαμημένος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κακογαμημένος, etc.)

Antonyms

• καλογαμημένος (kalogamiménos)