κέφαλος

κέφαλος

See also: Κέφαλος and -κέφαλος

Ancient Greek

Etymology

From κεφαλή (kephalḗ).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ké.pʰa.los/ → /ˈce.ɸa.los/ → /ˈce.fa.los/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ké.pʰa.los/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈke.pʰa.los/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈce.ɸa.los/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈce.fa.los/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈce.fa.los/

Noun

κέφᾰλος • (képhalos) m (genitive κεφᾰ́λου); second declension

1. a species of mullet (Mugil cephalus)

Declension

Second declension of ὁ κέφᾰλος; τοῦ κεφᾰ́λου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ κέφᾰλος ho képhalos	τὼ κεφᾰ́λω tṑ kephálō	οἱ κέφᾰλοι hoi képhaloi
Genitive	τοῦ κεφᾰ́λου toû kephálou	τοῖν κεφᾰ́λοιν toîn kepháloin	τῶν κεφᾰ́λων tôn kephálōn
Dative	τῷ κεφᾰ́λῳ tôi kephálōi	τοῖν κεφᾰ́λοιν toîn kepháloin	τοῖς κεφᾰ́λοις toîs kephálois
Accusative	τὸν κέφᾰλον tòn képhalon	τὼ κεφᾰ́λω tṑ kephálō	τοὺς κεφᾰ́λους toùs kephálous
Vocative	κέφᾰλε képhale	κεφᾰ́λω kephálō	κέφᾰλοι képhaloi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: κέφαλος (kéfalos)
• Latin: cephalus

Further reading

• “κέφαλος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• κέφαλος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

---

Greek

Etymology

From the Ancient Greek κέφᾰλος (képhalos).

Noun

κέφαλος • (kéfalos) m (plural κέφαλοι)

1. mullet, grey mullet, flathead mullet

Declension

declension of κέφαλος

case     \\     number	singular	plural
nominative	κέφαλος •	κέφαλοι •
genitive	κέφαλου •  κεφάλου •	κέφαλων •  κεφάλων •
accusative	κέφαλο •	κέφαλους •  κεφάλους •
vocative	κέφαλε •	κέφαλοι •

See also

• κεφάλι n (kefáli, “head”)

Further reading

• Κέφαλος (ψάρι) on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el