κέστρος

κέστρος

See also: Κέστρος

Ancient Greek

Etymology

From κεντέω (kentéō, “to sting, goad”) +‎ -τρος (-tros).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kés.tros/ → /ˈces.tros/ → /ˈces.tros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kés.tros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkes.tros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈces.tros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈces.tros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈces.tros/

Noun

κέστρος • (késtros) m (genitive κέστρου); second declension

1. sharpness or roughness of the tongue
2. (botany) first sprout of seeds
3. bolt discharged from engines

Inflection

Second declension of ὁ κέστρος; τοῦ κέστρου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ κέστρος ho késtros	τὼ κέστρω tṑ késtrō	οἱ κέστροι hoi késtroi
Genitive	τοῦ κέστρου toû késtrou	τοῖν κέστροιν toîn késtroin	τῶν κέστρων tôn késtrōn
Dative	τῷ κέστρῳ tôi késtrōi	τοῖν κέστροιν toîn késtroin	τοῖς κέστροις toîs késtrois
Accusative	τὸν κέστρον tòn késtron	τὼ κέστρω tṑ késtrō	τοὺς κέστρους toùs késtrous
Vocative	κέστρε késtre	κέστρω késtrō	κέστροι késtroi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• κεστροσφενδόνη (kestrosphendónē)
• κεστροφόρος (kestrophóros)
• κεστροφῠ́λᾰξ (kestrophúlax)

 

Further reading

• “κέστρος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• κέστρος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette