κέρχνος

κέρχνος

Ancient Greek

Etymology

According to Beekes, perhaps of onomatopoeic origin, like Latin hirriō (“I snarl”) and English yarr. Alternatively of Pre-Greek origin.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kér.kʰnos/ → /ˈcer.xnos/ → /ˈcer.xnos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kér.kʰnos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈker.kʰnos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈcer.xnos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈcer.xnos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈcer.xnos/

Noun

κέρχνος • (kérkhnos) m (genitive κέρχνου); second declension

1. rough excrescence
2. hoarseness, roughness of the throat
3. silver dust

Inflection

Second declension of ὁ κέρχνος; τοῦ κέρχνου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ κέρχνος ho kérkhnos	τὼ κέρχνω tṑ kérkhnō	οἱ κέρχνοι hoi kérkhnoi
Genitive	τοῦ κέρχνου toû kérkhnou	τοῖν κέρχνοιν toîn kérkhnoin	τῶν κέρχνων tôn kérkhnōn
Dative	τῷ κέρχνῳ tôi kérkhnōi	τοῖν κέρχνοιν toîn kérkhnoin	τοῖς κέρχνοις toîs kérkhnois
Accusative	τὸν κέρχνον tòn kérkhnon	τὼ κέρχνω tṑ kérkhnō	τοὺς κέρχνους toùs kérkhnous
Vocative	κέρχνε kérkhne	κέρχνω kérkhnō	κέρχνοι kérkhnoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• αἱμόκερχνον (haimókerkhnon)
• ἄκερχνος (ákerkhnos)
• κερχαλέος (kerkhaléos)
• κερχνασμός (kerkhnasmós)
• κερχνόομαι (kerkhnóomai)
• κερχνόω (kerkhnóō)
• κερχνώδης (kerkhnṓdēs)
• κερχνώματα (kerkhnṓmata)
• κερχνωτός (kerkhnōtós)

 

Further reading

• “κέρχνος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• κέρχνος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN