κάγκελο
Greek
Etymology
From Byzantine Greek κάγκελον (kánkelon), from Latin cancellus.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkaŋɡelo/
- Hyphenation: κά‧γκε‧λο
Noun
κάγκελο • (kágkelo) n (plural κάγκελα)
- rail, railing, banister (horizontal bar extending between supports and used for support or as a barrier)
- Κρατά το κάγκελο για να μην πέσεις. ― Kratá to kágkelo gia na min péseis. ― Hold onto the rail so you don't fall.
Declension
declension of κάγκελο
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | κάγκελο • | κάγκελα • |
| genitive | κάγκελου • | κάγκελων • |
| accusative | κάγκελο • | κάγκελα • |
| vocative | κάγκελο • | κάγκελα • |
Synonyms
- (rail, banister): κουπαστή f (koupastí)
Derived terms
- της πουτάνας το κάγκελο (tis poutánas to kágkelo, “mayhem, all hell”)