θερμαντήρ

θερμαντήρ

Ancient Greek

Etymology

From θερμαίνω (thermaínō, “to warm, heat”) +‎ -τήρ (-tḗr).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰer.man.tɛ̌ːr/ → /θer.manˈtir/ → /θer.manˈdir/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰer.man.tɛ̌ːr/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰer.manˈte̝r/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /θer.manˈtir/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θer.manˈtir/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θer.manˈdir/

Noun

θερμᾰντήρ • (thermantḗr) m (genitive θερμᾰντῆρος); third declension

1. kettle or pot for boiling water

Declension

Third declension of ὁ θερμᾰντήρ; τοῦ θερμᾰντῆρος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ θερμᾰντήρ ho thermantḗr	τὼ θερμᾰντῆρε tṑ thermantêre	οἱ θερμᾰντῆρες hoi thermantêres
Genitive	τοῦ θερμᾰντῆρος toû thermantêros	τοῖν θερμᾰντήροιν toîn thermantḗroin	τῶν θερμᾰντήρων tôn thermantḗrōn
Dative	τῷ θερμᾰντῆρῐ tôi thermantêri	τοῖν θερμᾰντήροιν toîn thermantḗroin	τοῖς θερμᾰντῆρσῐ / θερμᾰντῆρσῐν toîs thermantêrsi(n)
Accusative	τὸν θερμᾰντῆρᾰ tòn thermantêra	τὼ θερμᾰντῆρε tṑ thermantêre	τοὺς θερμᾰντῆρᾰς toùs thermantêras
Vocative	θερμᾰντήρ thermantḗr	θερμᾰντῆρε thermantêre	θερμᾰντῆρες thermantêres
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: θερμαντήρας (thermantíras)

Further reading

• “θερμαντήρ”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• θερμαντήρ in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette