θείο
Greek
Etymology 1
Learned borrowing from Ancient Greek θεῖον, θέειον (theîon, théeion, “sulphur”).
Noun
θείο • (theío) n
- (chemistry, formal) sulphur (UK), sulfur (US) (used in chemical discourse)
- Synonym: θειάφι (theiáfi) (informal)
Declension
θείο
| case \\ number | singular |
|---|---|
| nominative | θείο • |
| genitive | θείου • |
| accusative | θείο • |
| vocative | θείο • |
Coordinate terms
- Appendix:Greek names for chemical elements
Derived terms
- θειικός (theiikós, “sulphuric, sulphate”, adjective)
- θειοθειικός (theiotheiikós, “thiosulphate”, adjective)
- θειοκυανικός (theiokyanikós, “thiocyanate”, adjective)
- θειοπηγή f (theiopigí, “sulphur spring”)
- θειούχος (theioúchos, “sulphide, sulphurous”, adjective)
- θειώδης (theiódis, “sulphurous”, adjective)
- θειωρυχείο n (theiorycheío, “sulphur mine”)
- θείωση f (theíosi, “sulphuration”)
Further reading
θείο on the Greek Wikipedia.Wikipedia el
Etymology 2
From Ancient Greek θεῖον (theîon, “divine”).
Noun
θείο • (theío) n
- the divine, acts or matters pertaining to the gods or God
Declension
θείο
| case \\ number | singular |
|---|---|
| nominative | θείο • |
| genitive | θείου • |
| accusative | θείο • |
| vocative | θείο • |
Adjective
θείο • (theío)
- Accusative singular masculine form of θείος (theíos).
- Nominative, accusative and vocative singular neuter form of θείος (theíos).
Noun
θείο • (theío) m
- Accusative singular form of θείος (theíos).