θαυμαστός

Ancient Greek

Alternative forms

θωμᾰστός (thōmastós) – Ionic

Etymology

From θαυμάζω (thaumázō, “to admire, be surprised at”) +‎ -τος (-tos, adjective suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰau̯.mas.tós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰaw.masˈtos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /θaβ.masˈtos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θav.masˈtos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θav.masˈtos/

Adjective

θαυμᾰστός • (thaumastós) m (feminine θαυμᾰστή, neuter θαυμᾰστόν); first/second declension

Wonderful, marvellous
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.0
Admirable

Inflection

First and second declension of θαυμᾰστός; θαυμᾰστή; θαυμᾰστόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	θαυμᾰστός thaumastós	θαυμᾰστή thaumastḗ	θαυμᾰστόν thaumastón	θαυμᾰστώ thaumastṓ	θαυμᾰστᾱ́ thaumastā́	θαυμᾰστώ thaumastṓ	θαυμᾰστοί thaumastoí	θαυμᾰσταί thaumastaí	θαυμᾰστᾰ́ thaumastá
Genitive	θαυμᾰστοῦ thaumastoû	θαυμᾰστῆς thaumastês	θαυμᾰστοῦ thaumastoû	θαυμᾰστοῖν thaumastoîn	θαυμᾰσταῖν thaumastaîn	θαυμᾰστοῖν thaumastoîn	θαυμᾰστῶν thaumastôn	θαυμᾰστῶν thaumastôn	θαυμᾰστῶν thaumastôn
Dative	θαυμᾰστῷ thaumastôi	θαυμᾰστῇ thaumastêi	θαυμᾰστῷ thaumastôi	θαυμᾰστοῖν thaumastoîn	θαυμᾰσταῖν thaumastaîn	θαυμᾰστοῖν thaumastoîn	θαυμᾰστοῖς thaumastoîs	θαυμᾰσταῖς thaumastaîs	θαυμᾰστοῖς thaumastoîs
Accusative	θαυμᾰστόν thaumastón	θαυμᾰστήν thaumastḗn	θαυμᾰστόν thaumastón	θαυμᾰστώ thaumastṓ	θαυμᾰστᾱ́ thaumastā́	θαυμᾰστώ thaumastṓ	θαυμᾰστούς thaumastoús	θαυμᾰστᾱ́ς thaumastā́s	θαυμᾰστᾰ́ thaumastá
Vocative	θαυμᾰστέ thaumasté	θαυμᾰστή thaumastḗ	θαυμᾰστόν thaumastón	θαυμᾰστώ thaumastṓ	θαυμᾰστᾱ́ thaumastā́	θαυμᾰστώ thaumastṓ	θαυμᾰστοί thaumastoí	θαυμᾰσταί thaumastaí	θαυμᾰστᾰ́ thaumastá
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	θαυμᾰστῶς thaumastôs			θαυμᾰστότερος thaumastóteros			θαυμᾰστότᾰτος thaumastótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

θαυμαστός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

Greek

Adjective

θαυμαστός • (thavmastós) m (feminine θαυμαστή, neuter θαυμαστό)

admirable, wonderful, fine, splendid
(archaic) brave (splendid)
θαυμαστός καινούριος κόσμος ― thavmastós kainoúrios kósmos ― brave new world

Declension

declension of θαυμαστός

number case / gender	singular			plural
number case / gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	θαυμαστός	θαυμαστή	θαυμαστό	θαυμαστοί	θαυμαστές	θαυμαστά
genitive	θαυμαστού	θαυμαστής	θαυμαστού	θαυμαστών	θαυμαστών	θαυμαστών
accusative	θαυμαστό	θαυμαστή	θαυμαστό	θαυμαστούς	θαυμαστές	θαυμαστά
vocative	θαυμαστέ	θαυμαστή	θαυμαστό	θαυμαστοί	θαυμαστές	θαυμαστά
derivations	comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο θαυμαστός, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο θαυμαστός (o pio thavmastós), etc.)

degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
comparative	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	θαυμαστότερος	θαυμαστότερη	θαυμαστότερο	θαυμαστότεροι	θαυμαστότερες	θαυμαστότερα
genitive	θαυμαστότερου	θαυμαστότερης	θαυμαστότερου	θαυμαστότερων	θαυμαστότερων	θαυμαστότερων
accusative	θαυμαστότερο	θαυμαστότερη	θαυμαστότερο	θαυμαστότερους	θαυμαστότερες	θαυμαστότερα
vocative	θαυμαστότερε	θαυμαστότερη	θαυμαστότερο	θαυμαστότεροι	θαυμαστότερες	θαυμαστότερα
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο θαυμαστότερος", etc)
absolute superlative	singular			plural
absolute superlative	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	θαυμαστότatος	θαυμαστότatη	θαυμαστότatο	θαυμαστότatοι	θαυμαστότatες	θαυμαστότatα
genitive	θαυμαστότatου	θαυμαστότatης	θαυμαστότatου	θαυμαστότatων	θαυμαστότatων	θαυμαστότatων
accusative	θαυμαστότatο	θαυμαστότatη	θαυμαστότatο	θαυμαστότatους	θαυμαστότatες	θαυμαστότatα
vocative	θαυμαστότatε	θαυμαστότatη	θαυμαστότatο	θαυμαστότatοι	θαυμαστότatες	θαυμαστότatα