θαλασσόμελι

θαλασσόμελι

Ancient Greek

Etymology

From θάλασσα (thálassa, “sea”) +‎ μέλι (méli, “honey”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰa.las.só.me.li/ → /θa.lasˈso.me.li/ → /θa.laˈso.me.li/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰa.las.só.me.li/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰa.lasˈso.me.li/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /θa.lasˈso.me.li/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θa.lasˈso.me.li/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θa.laˈso.me.li/

Noun

θᾰλᾰσσόμελῐ • (thalassómeli) n (genitive θᾰλᾰσσομέλῐτος); third declension

1. drink of brine and honey

Inflection

Third declension of τὸ θᾰλᾰσσόμελῐ; τοῦ θᾰλᾰσσομέλῐτος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ θᾰλᾰσσόμελῐ tò thalassómeli	τὼ θᾰλᾰσσομέλῐτε tṑ thalassomélite	τᾰ̀ θᾰλᾰσσομέλῐτᾰ tà thalassomélita
Genitive	τοῦ θᾰλᾰσσομέλῐτος toû thalassomélitos	τοῖν θᾰλᾰσσομελῐ́τοιν toîn thalassomelítoin	τῶν θᾰλᾰσσομελῐ́των tôn thalassomelítōn
Dative	τῷ θᾰλᾰσσομέλῐτῐ tôi thalassoméliti	τοῖν θᾰλᾰσσομελῐ́τοιν toîn thalassomelítoin	τοῖς θᾰλᾰσσομέλῐσῐ / θᾰλᾰσσομέλῐσῐν toîs thalassomélisi(n)
Accusative	τὸ θᾰλᾰσσόμελῐ tò thalassómeli	τὼ θᾰλᾰσσομέλῐτε tṑ thalassomélite	τᾰ̀ θᾰλᾰσσομέλῐτᾰ tà thalassomélita
Vocative	θᾰλᾰσσόμελῐ thalassómeli	θᾰλᾰσσομέλῐτε thalassomélite	θᾰλᾰσσομέλῐτᾰ thalassomélita
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “θαλασσόμελι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• θαλασσόμελι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette