ηχηρός

ηχηρός

Greek

Etymology

From ήχος (íchos, “sound”) +‎ -ρός (-rós).

Adjective

ηχηρός • (ichirós) m (feminine ηχηρή, neuter ηχηρό)

1. (phonetics, phonology) voiced

   ηχηρό σύμφωνο – voiced consonant

   Antonym: άηχος (áichos)

Declension

declension of ηχηρός

number  case / gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ηχηρός	ηχηρή	ηχηρό	ηχηροί	ηχηρές	ηχηρά
genitive	ηχηρού	ηχηρής	ηχηρού	ηχηρών	ηχηρών	ηχηρών
accusative	ηχηρό	ηχηρή	ηχηρό	ηχηρούς	ηχηρές	ηχηρά
vocative	ηχηρέ	ηχηρή	ηχηρό	ηχηροί	ηχηρές	ηχηρά
derivations	comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο ηχηρός, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο ηχηρός (o pio ichirós), etc.)

Derived terms

• ηχηροποίηση (ichiropoíisi)

Further reading

• ηχηρός in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.