ηγουμένη
See also: ἡγουμένη
Greek
Etymology
From Medieval Greek noun Byzantine Greek ἡγουμένη (hēgouménē), as in masculine Koine noun ἡγούμενος (hēgoúmenos), from Ancient Greek present participle of ἡγέομαι / ἡγοῦμαι (hēgoûmai, “I go before, I lead”).
Pronunciation
- IPA(key): /iɣuˈmeni/
- Hyphenation: η‧γου‧μέ‧νη
Noun
ηγουμένη • (igouméni) f (plural ηγούμενες, masculine ηγούμενος)
- abbess, prioress, mother superior
Declension
declension of ηγουμένη
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | ηγουμένη • | ηγούμενες • | |
| genitive | ηγουμένης • | ηγουμένων • | |
| accusative | ηγουμένη • | ηγούμενες • | |
| vocative | ηγουμένη • | ηγούμενες • | |
| Declension in the fashion of Ancient Greek participles, and Katharevousa. The plural form 'ηγουμένες', a widespread mistake c. the 2000s, is likely to gain frequency in the future. | |||
Synonyms
- ηγουμένισσα f (igouménissa)
Related terms
- ηγουμενείο n (igoumeneío, “abbot's quarters”)
- ηγούμενος m (igoúmenos, “father superior, abbot”)
- ηγουμενία f (igoumenía, “priorship”)
- ηγουμενοσυμβούλιο n (igoumenosymvoúlio, “monastery board”)
- and see: ηγέτης m (igétis, “leader”)