εἰκοῦν
Ancient Greek
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /eː.kûːn/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /iˈkun/
- (4th CE Koine) IPA(key): /iˈkun/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /iˈkun/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /iˈkun/
Noun
εἰκοῦν • (eikoûn) f (genitive εἰκόνος); third declension
- accusative singular of εἰκώ (eikṓ)
Inflection
Third declension of ἡ εἰκώ; τῆς εἰκοῦς (Ionic)
Case / # | Singular | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ εἰκώ hē eikṓ | ||||||||||||
Genitive | τῆς εἰκοῦς tês eikoûs | ||||||||||||
Dative | τῇ εἰκοῖ têi eikoî | ||||||||||||
Accusative | τὴν εἰκοῦν tḕn eikoûn | ||||||||||||
Vocative | εἰκοῖ eikoî | ||||||||||||
Notes: |
|