επιβάλλομαι
Greek
Verb
επιβάλλομαι • (epivállomai) passive (simple past επιβλήθηκα, active επιβάλλω)
- assert yourself
Conjugation
επιβάλλομαι
Non-past tenses | Past tenses | |||
---|---|---|---|---|
Imperfective | Present | Continuous future | Imperfect | |
1st person | sg | επιβάλλομαι | θα επιβάλλομαι | επιβαλλόμουν, επιβαλλόμουνα |
2nd person | επιβάλλεσαι | θα επιβάλλεσαι | επιβαλλόσουν, επιβαλλόσουνα | |
3rd person | επιβάλλεται | θα επιβάλλεται | επιβαλλόταν, επιβαλλότανε | |
1st person | pl | επιβαλλόμαστε | θα επιβαλλόμαστε | επιβαλλόμασταν, επιβαλλόμαστε2 |
2nd person | επιβάλλεστε, επιβαλλόσαστε1 | θα επιβάλλεστε, επιβαλλόσαστε1 | επιβαλλόσασταν, επιβαλλόσαστε2 | |
3rd person | επιβάλλονται | θα επιβάλλονται | επιβάλλονταν, επιβαλλόντανε, επιβαλλόντουσαν | |
Perfective | Dependent† | Simple future | Simple past (Aorist) | |
1st person | sg | επιβληθώ | θα επιβληθώ | επιβλήθηκα |
2nd person | επιβληθείς | θα επιβληθείς | επιβλήθηκες | |
3rd person | επιβληθεί | θα επιβληθεί | επιβλήθηκε | |
1st person | pl | επιβληθούμε | θα επιβληθούμε | επιβληθήκαμε |
2nd person | επιβληθείτε | θα επιβληθείτε | επιβληθήκατε | |
3rd person | επιβληθούν, επιβληθούνε | θα επιβληθούν, θα επιβληθούνε | επιβλήθηκαν, επιβληθήκανε | |
Imperative | Imperfective | Perfective | ||
2nd person | sg | —3 | — | |
2nd person | pl | —3 | επιβληθείτε | |
Perfect tenses | ||||
Perfect | έχω επιβληθεί, έχεις επιβληθείέχει επιβληθεί, … | |||
Future perfect | θα έχω επιβληθεί, θα έχεις επιβληθεί, θα έχει επιβληθεί, … | |||
Past perfect | είχα επιβληθεί, είχες επιβληθεί, είχε επιβληθεί, … | |||
Subjunctive | ||||
Continuous | The present tense form preceded by να, ας, etc | |||
Simple | The dependent form preceded by να, ας, etc | |||
Past perfect | The perfect tense form preceded by να, ας, etc | |||
When multiple forms are listed above the first will usually be the most common; additional forms may be rare and not given by all sources. | ||||
† The dependent form is not used independently, negative and tense forms of the verb are produced when the dependent is preceded by the appropriate particle. The dependent 3rd person singular, the non-finite form, is used with the auxiliary verb έχω in the most common perfect tense forms. 1. Colloquial forms 2. Identical to present tense form 3. The existence of these forms is doubtful | ||||