ενοχλητικός
Greek
Etymology
ενοχλώ (enochló, “to annoy”) + -τικός (-tikós, “adjective ending”). First attested 1889.
Pronunciation
- IPA(key): /enoxlitiˈkos/
- Hyphenation: ε‧νο‧χλη‧τι‧κός
Adjective
ενοχλητικός • (enochlitikós) m (feminine ενοχλητική, neuter ενοχλητικό)
- annoying, bothersome, irritating, pesky
- Αυτή είναι πολύ ενοχλητική γυναίκα. ― Aftí eínai polý enochlitikí gynaíka. ― She's a very annoying woman.
- Βγες έξω και διώξε αυτά τα ενοχλητικά παιδιά. ― Vges éxo kai dióxe aftá ta enochlitiká paidiá. ― Go out and get rid of those annoying kids.
- Τον πείραξαν οι προσωπικές και ενοχλητικές ερωτήσεις του δημοσιογράφου. ― Ton peíraxan oi prosopikés kai enochlitikés erotíseis tou dimosiográfou. ― The reporter's personal and bothersome questions annoyed him.
Declension
declension of ενοχλητικός
| number case / gender | singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | ενοχλητικός | ενοχλητική | ενοχλητικό | ενοχλητικοί | ενοχλητικές | ενοχλητικά |
| genitive | ενοχλητικού | ενοχλητικής | ενοχλητικού | ενοχλητικών | ενοχλητικών | ενοχλητικών |
| accusative | ενοχλητικό | ενοχλητική | ενοχλητικό | ενοχλητικούς | ενοχλητικές | ενοχλητικά |
| vocative | ενοχλητικέ | ενοχλητική | ενοχλητικό | ενοχλητικοί | ενοχλητικές | ενοχλητικά |
| derivations | comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο ενοχλητικός, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο ενοχλητικός (o pio enochlitikós), etc.) | |||||
Synonyms
- (annoying): οχληρός (ochlirós), δυσάρεστος (dysárestos)
Derived terms
- ενοχλητικά (enochlitiká, “annoyingly”) (adverb)
- ενοχλητικότητα f (enochlitikótita, “annoyingness”)
Related terms
- ενόχληση f (enóchlisi, “annoyance, nuisance”)
- ενόχλημα n (enóchlima, “discomfort”)