ειδικός

ειδικός

Greek

Adjective

ειδικός • (eidikós) m (feminine ειδική, neuter ειδικό)

1. special, particular, specific (thing, person, etc)
2. expert, specialist (knowledge, experience, etc)

Declension

declension of ειδικός

number  case / gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ειδικός	ειδική	ειδικό	ειδικοί	ειδικές	ειδικά
genitive	ειδικού	ειδικής	ειδικού	ειδικών	ειδικών	ειδικών
accusative	ειδικό	ειδική	ειδικό	ειδικούς	ειδικές	ειδικά
vocative	ειδικέ	ειδική	ειδικό	ειδικοί	ειδικές	ειδικά
derivations	comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο ειδικός, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο ειδικός (o pio eidikós), etc.)

degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ειδικότερος	ειδικότερη	ειδικότερο	ειδικότεροι	ειδικότερες	ειδικότερα
genitive	ειδικότερου	ειδικότερης	ειδικότερου	ειδικότερων	ειδικότερων	ειδικότερων
accusative	ειδικότερο	ειδικότερη	ειδικότερο	ειδικότερους	ειδικότερες	ειδικότερα
vocative	ειδικότερε	ειδικότερη	ειδικότερο	ειδικότεροι	ειδικότερες	ειδικότερα
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο ειδικότερος", etc)
absolute superlative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ειδικότατος	ειδικότατη	ειδικότατο	ειδικότατοι	ειδικότατες	ειδικότατα
genitive	ειδικότατου	ειδικότατης	ειδικότατου	ειδικότατων	ειδικότατων	ειδικότατων
accusative	ειδικότατο	ειδικότατη	ειδικότατο	ειδικότατους	ειδικότατες	ειδικότατα
vocative	ειδικότατε	ειδικότατη	ειδικότατο	ειδικότατοι	ειδικότατες	ειδικότατα

Noun

ειδικός • (eidikós) m, f (plural ειδικοί)

1. specialist

Declension

declension of ειδικός

	singular	plural
nominative	ειδικός •	ειδικοί •
genitive	ειδικού •	ειδικών •
accusative	ειδικό •	ειδικούς •
vocative	ειδικέ •	ειδικοί •